କେତେ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ସତେ

ଆଉ ଏ ଯାତନା ଥିଲା ଭୋଗିବାକୁ

କି ପାପ ଦେଖିଲା ଆଜି ମୋର ଚକ୍ଷୁ

ମାେ ଦେଶ ଛାତିରେ କଳଙ୍କ କାଳିମା

ସନ୍ତାନକୁ ଭାବି ମନେ ଭରେ ଘୃଣା ।

ବିଷ ବୃକ୍ଷ ପ୍ରାୟ ସେ ସନ୍ତାନ ଥିଲା

ମାତୃ ସନମାନେ କାଳିମା ସାଜିଲା

ଯେବେ ଘରେ ରୁହେ କୁତ୍ସିତ ଆତଙ୍କୀ

ସଙ୍କଟ ଘେରରେ ଦେଶବାସୀ ଭୁକ୍ତଭୋଗୀ ।

ଶାନ୍ତ ମନୋଭାବ ପୋଷଣ ନ କରି

ଉଦ୍ଧତ ପାପିଷ୍ଟକୁ ଶାସ୍ତି ଦିଅ ଧରି

ଦେଶ ବିରୋଧୀ କାର୍ଯ୍ୟ ଯିଏ କରେ

ତକ୍ଷଣ କେହି ହେ ପ୍ରାଣ ନିଅ ତାରେ ।

ଆଉ ନ ପାରିବା ଦେଖି ଅରାଜକତା

କଟୁଦୃଶ୍ୟ ଦେଖି ଆତ୍ମା ପାଏ ବ୍ୟଥା

ଏ କେମିତି ସ୍ୱାର୍ଥ ଦେଶ ଅହିତରେ

ନର୍କଗାମୀ ହୁଅ ପାପୀ ମାତୃ ଅଭିଶାପେ ।