କେତେ ବାଟ କି

ତୋ ତକିଆରେ ପଡ଼ିଥିବା

ମୁଠାଏ ନିଦ

ତୋ ନିଦରେ ପଡ଼ିଥିବା

ମୁଠାଏ ସ୍ଵପ୍ନ

ମୋତେ ପଦ୍ୟାଂଶଟିଏ ମିଳିଗଲା ତ

ଏଇଠି ବସିଗଲି

ସୂର୍ଯ୍ୟଟା ଡୁବି ଯାଉଥିଲା

ଠିକ୍, ମୁଁ ଯେମିତି

ଡୁବି ଯାଇଥିଲି, କାଲି ରାତିର

ଅଧା ଭରା ଗ୍ଲାସ୍ ଭିତରେ,

କେବେଠୁ ବନ୍ଦ ହୋଇ ରହିଛି ମୁଁ

ଖୋଲି ଯିବି କି !

ନା ସମୁଦ୍ରଟା ମୋର

ନା ସେ ଲହରୀଟା

ନା ନଉକାଟା ମୋର

ମୁଁ ବି କୋଉ ମୋର ବା?

ଉଠି ପଡ଼ିଲି ଏବେ

ଅଭ୍ୟାସ ନାହିଁ

ଆଉ ଚାଲିବାର

ଘଟ ଠାରୁ ଘାଟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

ବାଟ ଆଉ କେତେ କି !

ବାସ୍

ତିନି ପେଗ୍ ର।

ପାରମିତା ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ