କେବେ କେବେ - - -

କେବେ କେବେ ଭାବିବସେ

  ଅବାନ୍ତର ଅଣଗୁରିଆ କଥା- ନଥା

ଝର୍କାପାଖେ ବସି ମାଗିବସେ

 ଅନନ୍ତ ଆକାଶର ଶୂନ୍ୟତା ନିଃସଙ୍ଗତା ।

ଫୁଲଫୁଟା ବେଳେ ଦେଖିହସେ

ଭସା ବାଦଲର ବିଳାପିତ ପ୍ରଳାପିତ ମୁଗ୍ଧତା

ସଂଜ ବେଳେ ଆଖିଖୋସେ

ମତୁଆଲା ପବନର ସୁ ସୁ ହିଲ୍ଲୋଳିତ ମାଦକତା ।

ତୁମେ ପାଖେ ବସିଥାନ୍ତ ଦେହକୁ ଲଗେଇ ନାଇଟି ଗଳେଇ

ଏମିତି କୁହନ୍ତ ଆଖି ନଚେଇ

ସେମିତି ଗପନ୍ତ କଟି ବୁଲେଇ

କେମିତି ହସନ୍ତ ଦାନ୍ତ ଦେଖେଇ

ରାଗି ଯାଆନ୍ତ ମିଛିମିଛିକା ଆଉଜେଇ

ମିଳେଇ ଯାଆନ୍ତା ଶତାବ୍ଦୀର କୋହ ଉନ୍ମାଦ ହୋଇ ।

ହାୟ ! ଏମିତି ହୁଅନ୍ତା କି 

କେବେ କେବେ ! ! ! 

କେବେ କେବେ ନୀରବ ନୀଥର ମନରେ ହୁଏ କଳରୋଳ

ଅଖାଡୁଆ ଭାବନା ଧସେଇ ପଶେ

ଚପଳ ଚଞ୍ଚଳ ତରଳ ଅଥଳ ।

ମଧ୍ୟାନ୍ନର ତତଲା ପ୍ରହରେ ଭାବିବସେ

ତରୁଡାଳେ ପକ୍ଷୀର କାକଳୀ

ମଧ୍ୟରାତ୍ରେ କଡ଼ ଲେଉଟିବା ବେଳେ

ମୁରୁକି ହସେ ସୃଷ୍ଟି ସର୍ଜନାର ବର୍ଣ୍ଣ।ଳୀ ।

ଶୀତ ସକାଳର କୁହୁଡିରେ ମାଗିବସେ

ସୋରିଷ ଫୁଳିଆ ମରାଳୀ

ରଜତ ଜ୍ୟୋସ୍ନାରେ ଭିଜି ଆଖିଖୋସେ

ସିମେଣ୍ଟ କନ୍ୟାର ଜୀବନ୍ୟାସ ପାଷାଣୀ ପାତଳୀ ।

ତୁମେ ପାଶେ ବସିଥାନ୍ତ ବାହୁବଳୟର ମେଖଳା ଧାର

ଏମିତି ଲାଗନ୍ତା ସହରଟା ଏକଦମ ନିଜର

ସେମିତି ଭାବନ୍ତି ଗଜରାର ବାସ୍ନା ଆପଣାର

କେମିତି ଇଚ୍ଛନ୍ତି ଲଳିତ ଲୋଭିଲା ଦେହ ସ୍ନେହର ।

ରୋଷିଯାଆନ୍ତ ମିଛିମିଛିକା କୋଳେଇ ନେବାର ଇସ୍ତାହାର

ଉଭେଇ ଯାଆନ୍ତା ଯୁଗ ଯୁଗର କ୍ଲାନ୍ତି ଅଵସାଦ ଶତବାର ।

ହାୟ ! ଏମିତି ହୁଅନ୍ତାକି 

କେବେ କେବେ ! ! !