କବିଟିଏ

କବିଟିଏ ମୁଁ କବିଟିଏ

ମନେ ଧରି ରଙ୍ଗ ତୂଳିଟିଏ

ଆଙ୍କିବାକୁ ଚାହେଁ ସରସ ସୁନ୍ଦର

ଜୀବନର ପ୍ରତିଛବି ଟିଏ ।

ସଞ୍ଜୀବେ ତଲ୍ଲୀନେ ମୋ ଭାବକଳ୍ପରେ

ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦେ ସ୍ୱସ୍ତିକେ ଜଗତ ପ୍ରଚଳେ

ନ ଥାଏ କୈ।ଣସି ବାଧା ଓ ବନ୍ଧନ

ମିଛ ମାୟା ଦ୍ୱେଷ ହିଂସା ପ୍ରଲୋଭନ

ମରଣଲୋକରୁ ସରଗପୁରୀକୁ

ସଳଖେ ପଥଟି ଲମ୍ବିଥାଏ ।

ଅନ୍ତର ମନରେ ହୃଦ ସହସ୍ରାରେ

ଶାନ୍ତି ଶତଦଳ ବିକଶେ ସୁନ୍ଦରେ

ଚକ୍ର ବିଶୁଦ୍ଧ ରେ ପ୍ରିୟ ଓ ମଧୁରେ

ସତ୍ୟ ସୁଧା ନୀର ଅବାଧେ ନିର୍ଝରେ

ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣାଭ କିରଣେ

ଉଏଁ ବିବେକର ରବିଟିଏ ।