"କବିତା"

  କବିତା ଗୋ, ତୁମେ ତ ଅଟ ରସାଳ

      ସ୍ବର,ତାଳ ର ସମାହାର

  ରାଗ,ତାଳ,କାବ୍ୟ କୁ ସାଥିରେ ନେଇ

      କବିତା ଗୋ, ତୁମ ହୁଅ ସଜେଇ ।

  ଧାତୁ,ମାତୁ,ଅଙ୍ଗ କୁ ଏକାଠି ନେଇ

      ଗୀତି କବିତା ତ ସୃଷ୍ଟି ହୁଅଇ

      ଗୀତ କାବ୍ୟ ର ତ ସମ୍ପର୍କ ମଧୂର

         ଧାତୁ ଯୋଡ଼ି ଥାଏ ଏହାର ତାର ।

  ଶବ୍ଦ, ଅର୍ଥ ରସକୁ ସଜେଇ ଦେଇ

         କବିତା ଉଠ‌ଇ ଜୀବନ୍ତ ହୋଇ

  ଶବ୍ଦ, ଛନ୍ଦ କୁ ନେଇ ସାହିତ୍ୟକାର

     ସ୍ବର,ଲୟକୁ କରେ ପରିବେଷଣ ।

 ଗୀତ, ନୃତ୍ୟ,ବାଦ୍ୟ ତ ଏକାଠି ହେଲେ

      ସଙ୍ଗୀତ ବୋଲି ବୁଝାଏ ଭଲେ

 କାବ୍ୟ, ଗୀତ ର ଯୋଡ଼ି ବଡ଼ ମଧୂର

     ଉଭୟ ଲକ୍ଷ ତ ରସ ସଞ୍ଚାର । 

 ସାହିତ୍ୟ, ସଙ୍ଗୀତ ସ୍ଥାନ ଅତି ମହତ୍ତ୍ଵ

    ମାନବ ଜୀବନ କର‌ଇ ସାର୍ଥକ ।

 ସାହିତ୍ୟ ,ସଙ୍ଗୀତ ଆନନ୍ଦ ରସ ସାଗର

      ନୀର, କ୍ଷୀର ର ସମ୍ପର୍କ ଅମୃତ ତୁଲ୍ୟ ।