କବିତା ପର୍ବ : (ଅତିରିକ୍ତ) କବିତା-68: ମୋବାଇଲ ଫୋନ

ମୋବାଇଲ ଫୋନ ଏମିତି ଜିନିଷ ସେଥିରେ ରହିଛି ସବୁ,

ବୁଢା-ବୁଢୀଠାରୁ ଯୁବକ ଯୁବତୀ ଶିଶୁମାନେ ହେଲେ କାବୁ |

ସୁଖ ଓ ସୁବିଧା ଯେଉଁଠାରେ ଥାଏ ସେଇଠି ବିପଦ ବେଶି,

ଅଧିକ ମିଠାରେ ରୋଗ ହେବାପରି ଜୀବନକୁ ଦିଏ ନାଶି |

ସ୍ମାର୍ଟଫୋନ ଏବେ ଖେଳଣା ହେଲାଣି ଛୋଟ ବଡ଼ ଶିଶୁପାଇଁ,

ବାପା-ମାଆ ବଡ଼ ଶରଧାରେ ତାଙ୍କୁ ଦିଅନ୍ତି ପାଗଳ ହୋଇ |

ପିଲା ଖେଳୁଥିଲେ ସୁଇଚ ଟିପିଲେ ସମସ୍ତେ ହୁଅନ୍ତି ଖୁସି,

ଧନ୍ୟ ମନେକରି କହନ୍ତି-ମୋଠାରୁ ମୋ ଛୁଆ ଜାଣନ୍ତି ବେଶି |

ବେଶିଦିନ ସୁଖ ଆନନ୍ଦ ରହେନା ଦୁଃଖର ସମୟ ଆସେ,

ସ୍ମାର୍ଟଫୋନ ନିଶା ତନୁକୁ ମନକୁ ଅଜଗର ପରି ଗ୍ରାସେ |

ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ କକୁତୁକ ଲାଗେ ଶେଷରେ ବିପଦ ପଡ଼େ,

ନିଶା ପରି ଆଉ ଛଡ଼େନା ଅଭ୍ୟାସ କେତେ ସେ ବାହାନା କାଢେ |