କବିତା ଆଳାପ-19 (ଦ୍ଵିତୀୟ ସପ୍ତାହ) କବିତା- ନଦୀ ସାଗର

ନଦୀକୁ ସୁଧୀରେ ସାଗର ପଚାରେ କହ ମୋତେ ସତକଥା,

ନଈବଢି ବେଳେ ଉଗ୍ରରୂପ ନେଇ ବୃକ୍ଷକୁ ଦେଉଛୁ ବ୍ୟଥା |

ଛୋଟ ଛୋଟ ଘାସ ଗଛ-ବୁଦା ଯେତେ ଆରାମରେ ରହୁଛନ୍ତି,

ବଡ଼ବଡ଼ ଦାରୁ ଉପାଡ଼ି ପକାଉ ଭାସି ଭାସି ଯାଉଛନ୍ତି |

ପକ୍ଷପାତ ନୀତି ଚଳାଇ ଏମିତି କରିଥାଉ କିଆଁ କହ,

ସାମାନ୍ୟ ଘାସକୁ ଉପାଡ଼ି ପାରୁନା ଦେଖି ତା' ସବୁଜ ମୁହଁ |

ନଦୀ ହସି କହେ- ନଈବଢି ଦେଖି ଶରଣ ପଶନ୍ତି ଯିଏ,

ମଥା ନଇଁ ମୋତେ ବାଟ ଛାଡ଼ିଦେଲେ ତାଙ୍କୁ କ୍ଷମା କରିଦିଏ | 

ବଡ଼ବଡ଼ ବୃକ୍ଷ ମଥାଟେକି ଗର୍ବେ ଦେଖାଇଲେ ମିଛ ବଳ,

ତାଙ୍କରି ଗର୍ବକୁ ଖର୍ବ କରିବାକୁ ଉପାଡ଼େ ତାଙ୍କର ମୂଳ |

ମଥା ନଇଁଦେଲେ କେଡ଼େ ବଡ଼ବଡ଼ ବିପଦ ବି ଟଳିଯାଏ,

ଅହଂକାର କରି ବଳବାନ ପ୍ରାଣୀ ନିଜମୃତ୍ୟୁ ଆପଣାଏ |

ସାଗର ଶୁଣିଲା କେତେ ଭାବିହେଲା ସତକଥା କହେ ନଈ,

ସବୁଠାରୁ ଧନୀ ବଡ଼ ହୋଇଲେ ବି ମୁହିଁ ଗର୍ବ କରେନାହିଁ |