କାରୁବାକୀ

ଯେଉଁ ରାଇଜରେ ଜଗତ ଠାକୁର

   ଜଗନ୍ନାଥ ନିଜେ ବିଜେ,

ସେଇ ଯେ କଳିଙ୍ଗ ସେଇ ଯେ ଉତ୍କଳ

   ଓଡିଶା ନାମେ ବିରାଜେ |

ମନ୍ଦିର ମାଳିନୀ ଜଗତ ମୋହିନୀ

   ସଂସ୍କୃତି ଯାହାର ଉଚ୍ଚ,

ବିଶ୍ୱେ ମହକାଇ ଅମଳିନ କୀର୍ତ୍ତି

   କରୁଛି ସେ ପ୍ରଲୋଭିତ |

ଇତିହାସ ଗାଏ ତାର ବୀର ଗାଥା

   ସରଗଠୁ ଶୌର୍ଯ୍ୟଭରା,

କଳିଙ୍ଗ ଯୁଦ୍ଧରେ ରକତେ ଲୋହିତ

   ଦୟା ନଦୀ ନୀଳ ଧାରା |

କଳିଙ୍ଗ କୁମାରୀ ନାମ କାରୁବାକୀ

   ରଣlଙ୍ଗନେ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ|,

ବୀରlଙ୍ଗନା ସିଏ ଅଶ୍ୱେ ଛୁଟୁଥିଲେ

   ଅସୀମ ଅସି ଚାଳନା |

ସୁନ୍ଦରୀ ପଣରେ ଜଗତଜିତା ସେ

   ହସ୍ୟମୟୀ ଲାସ୍ୟମୟୀ,

ମଗଧ ନରେଶ ଅଶୋକ ଚାହିଁଲେ

   ରାଣୀ କରି ନେବା ପାଇଁ |

ମୁଗ୍ଧ ନୟନେ ଅଶୋକଙ୍କ ପାଶେ

   କାରୁବାକୀ ସର୍ତ୍ତ କଲେ,

ଯୁଦ୍ଧ ଅବସlନେ ବିବାହ ସମ୍ଭବ

   ଅସମ୍ଭବ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଲେ |

ପ୍ରେମେ ପ୍ରଲୋଭିତ ହୋଇ ନଥିଲେ ସେ

   ହେବାକୁ ମଗଧ ରାଣୀ,

କଳିଙ୍ଗ ସେନାଙ୍କ ଜୀବନ ପାଇଁ ଯେ

   ଥିଲା ତାଙ୍କ ଏହି ବାଣୀ |

ଧନ୍ୟ କାରୁବାକୀ କଳିଙ୍ଗ ରମଣୀ

   ଧନ୍ୟ ତୁମ ବୀର ଗାଥା,

ଯୁଦ୍ଧ ଅବସlନେ ବରିଲ ଅଶୋକେ

   ଶାନ୍ତ ହେଲା ମନ ବ୍ୟଥା |

କଳିଙ୍ଗ ଯୁଦ୍ଧରୁ ତୁମଯୋଗୁ ଶିକ୍ଷା

   ପାଇଥିଲେ ଚଣ୍ଡାଶୋକ,

ବୌଦ୍ଧ ଧର୍ମ ଗ୍ରହୀ ବିଶ୍ୱ ମନମୋହି

   ହେଲେ ସିଏ ଧର୍ମlଶୋକ |

ତରବାରୀ ଯୁଦ୍ଧ ବିଜୟ ଆଣିଲେ

   ନୁହେଁ ସେ ବିଜୟ ଗାଥା,

ଏ କଥା ଵୁଝି ସେ ବିଶ୍ୱେ ଦେଇଗଲେ

   ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ଶାନ୍ତିର ବାର୍ତ୍ତା |

ମଣିଷ ମନକୁ ଜିତି ହୁଏ ସିନା

    ହୃଦୟୁ ମମତା ଢାଳି,

କାରୁବାକୀ ରାଣୀ ଶିଖାଇ ଦେଲେ ଯେ

    ପ୍ରୀତିର ପୀୟୂଷ ବୋଳି |

କଳିଙ୍ଗର ଏଇ ଯୁଦ୍ଧ ପ୍ରେମ ଗାଥା

    ମନେ ଭରେ ପୁଲକତା,

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଐତିହ୍ୟ ଗରଭେ ଧରିଛି

    କେତେ ଯେ ଓଡିଶା ମାତା |