କାଳିଜାଈ ହେଲା କଳାଛାଇ

କିଏ ବୁଝିବ ଆଗୁଆ ସମୟର ଖେଳ,      

କେବେ ସୁଖ ମଧ୍ୟେ ଦୁଃଖ ଭରିଦିଏ କାଳ |    

ସହିସଙ୍ଗାତରେ ଆଜି ଖୁସିର ପସରା,     

ଗେଲୀ କାଳିଜାଇର ବାହାଘର ପରା |     

ଏକା କାଳିଜାଈ ମନ ଦୁଃଖ ଟିକେ ଥିଲା,     

ଦରିଆ ମଝିରେ ଯିବ ଶାଶୂଘର ଭଲା |    

ଝିଅର ସାଜ ସଜଣ କରିଣ ଯୋଗାଡ଼,     

ଶାଶୂଘର ଯିବ ବୋଲି ହୋଇଥିଲା ଭିଡ଼ |     

କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କାଳି ମାଆ ପଣତ ଛାଡିଲା,    

ବାପା ସାଥେ ନାଉରୀ ଯେ ନାଆ ବୁଲାଇଲା |   

ଗାଁ ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ ଖେଳ ଭାବି ଝୁରୁଥାଏ,     

ତା ସାଥିରେ ନାଵ ନୀଳ ନୀରେ ବହିଯାଏ |    

ତହୁଁ କୁଆଡୁ ଆସିଲା କାଳିଆ ବଉଦ,     

ଚିଲିକା ଢେଉ ବଢିଣ କଲା ଘୋର ନାଦ |

ଏହା ଦେଖି କାଳିଜାଈ ଭୟ ପାଇଗଲା,     

ବାପା ଧରି ନାଉରୀକୁ ପଟେ ତିଆରିଲା |     

ଝିଅ ମୋ ଡରୁଚି ଟିକେ ଧୀରେ ନାଆ ବୁହା,    

ସଙ୍କଟ ଭଳି ଲାଗୁଛି ହେ ନାଉରୀ ଭାୟା |    

ନାଉରୀ କହିଲା ଜମା ଭୟ କର ନାହିଁ,     

ମଙ୍ଗ ଭିଡି ଧର ନାଵ ନେବି କୂଳେ ବାହି |    

ଯୁଗଟେ ବହିଛି ନାଆ ଦେଖିନି ଏ ଝଡ଼,     

ଆଜି କାହିଁକି ଲାଗେ ହେବ ଗଡବଡ |     

ଏତିକି ବେଳକୁ ଏକ ଲହରୀ ଆସିଲା,     

ଡ଼ଙ୍ଗା ଉପର ଦେଇଣ କାହୁଁ ଚାଲିଗଲା |     

ଆକାଶ ହେଲା ନିର୍ମଳ ସୂରୁଜ ଦିଶିଲା,     

ନାଆରେ ସବୁତ ଅଛି ଜାଈ କାହିଁଗଲା |    

ବାପ ତାର କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଖୋଜାଖୋଜି କଲା,    

କଳା ବଉଦ ଘଡିକେ ତାକୁ ଘେନିଗଲା |    

ସେଦିନଠୁ ପାହାଡ ଉପରେ କଳା ଛାଇ,     

କାନ୍ଦି ବୁଲୁଥାଏ ସତେ ଝିଅ କାଳିଜାଈ |     

ସେହିସ୍ଥାନେ ମାଆ କାଳିଜାଈର ମନ୍ଦିର,    

ସାହାହୁଏ ମାଆ ନାଆ କରିଦିଏ ପାର |     

ସେହି କଳାଛାଇ ହେଲା ମାଆ କାଳିଜାଈ,    

ତୋର ଶ୍ରୀ ଚରଣେ କୋଟି ପ୍ରଣାମ କରଇ |