କାବ୍ୟ ନାୟିକା

ପଦେ କଥା କହି  ମନ ନିଅ ମୋହି

କି ଗୁଣ ଗାଇବି ଆଜି

ଥୋକାଏ ସ୍ନେହକୁ  ପାନ କରି ମୁହିଁ

ଆନନ୍ଦରେ ଗଲି ଭିଜି ।

ପ୍ରଭାତେ ଗାୟନ  ଉଠ ଗୋ ସଜନୀ

ସିନ୍ଦୂରା ଫାଟିଲା ଆସି

ସରୋବରେ ଯାଅ ହଳଦୀମୁଖୀ ଗୋ

ଗୋରା ତନୁ ହେବ ଘଷି ।

ଦିନ ସାତଟାରେ  ଆଗୋ ପ୍ରିୟତମା

ବଦନ ଦିଶଇ ନାହିଁ

ଗଣ୍ଡାଏ ପଖାଳ   ବାଢି ଦିଅ ରାଣୀ

ଖେତକୁ ଯିବି ଲୋ ମୁହିଁ ।

ମଧ୍ୟାହ୍ନ ଭୋଜନ   ପୂର୍ବରୁ ଗୋ ପ୍ରିୟ

ଅପୂର୍ବ ସେ ଚାରୁ ବାଣୀ

ଆସ ଗୋ ସୁମୁଖୀ ମୋ କାବ୍ୟ ନାୟିକା

ଆମ ଘର କମଳିନୀ ।

ତୁଳସୀ ମୂଳରେ  ସଂଧ୍ୟା ବତୀ ଜାଳି

ଯେବେ ଆସେ ଅନ୍ତଃପୁରେ

ପ୍ରୀତି ଝରା କଣ୍ଠେ  ବାଜେଣା ବାଜୁଛି

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ପୀରତି ସ୍ବରେ ।

ତୁମ ଭାବ ଦେଖି   କ୍ରୋଧ ଅଙ୍କୁରିତ

କେମିତି କା ସ୍ବାମୀ ତୁମେ

ସାରା ଦିନ ମୁହିଁ     କିପରି ଖଟୁଛି

ଭାବିଲ ନାହିଁ ତ ମନେ ।

ସୁଆଗ ଭାଷାରେ    ହୃଦୟ କିଣିବ

ନଜାଣି ମରମ କଥା

ପ୍ରିୟତମ ଭାଷା    କଟୁକ୍ତି ଯେସନେ

ପ୍ରାଣେ ଉପୁଯାଏ ବ୍ୟଥା ।