ଜୟୀ ରାଜଗୁରୁ

ସେ ଥିଲେ କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ପୁରୁଷ

ସୌ ର୍ଯ୍ୟ ରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ

ରାଜନୀତି ନିପୂଣ

ମୁଖ ଥିଲା ଚୀର ହସ ହସ।

ପିତା ଚାନ୍ଦ ରାଜଗୁରୁ

ମାତା ହରା ମଣୀ

ତାଙ୍କ କୋଳ କରିଲେ ମଣ୍ଡନ

କାର୍ତ୍ତିକ ଶୁକ୍ଳ ଅଁଳା ନବମୀ ଦିନ।

ପିତାଙ୍କ ର ଅନ୍ତେ ଖୋରଧା ରାଜା ଙ୍କ

  ରାଜଗୁରୁ ପଦେ ରହି

ଯେତେ ବାଧା ବିଘ୍ନ ଆସିଥିଲା ପଥେ

  ଦେଲ ଯେ ତାକୁ ଏଡେଇ।

ଖୋରଧା ଗଡ ର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ କି

ବଜ୍ର ଶପଥ ନେଲ

ଦୂର୍ଧର୍ଷ ବ୍ରିଟିଶ ଟାଣୁଆ ଛାତିକି

  ସହଜେ ହଲାଇ ଦେଲ।

କୋଣ ଅନୁକୋଣ ଓଡ଼ିଶା ମାଟିର

 ପାଇକ ପୁଅଙ୍କୁ ଧରି

ଶିଖାଇଲ ରଣ କୌଶଳ ଯେ ତୁମେ

  ଢାଲ ତଳୁଆର ଧରି।

ତୁମ କୌଶଳ ରେ ହାରିଲା ଫିରିଙ୍ଗି

  କରି ସେ ଫିକର ଫନ୍ଦ୍ଦି

ଚୁଗୁଲିଆ ଙ୍କୁ ସେ ହାତ କରି ଶେଷେ

  କରିଲା ଜୟୀଙ୍କୁ ବନ୍ଦୀ।

ଅନ୍ୟାୟ ବିଚାର କରି ସେ ଜୟୀ ଙ୍କୁ

  ବାଘ ତୋଟା ବର ଡାଳେ

ନିର୍ମମ ଭାବରେ ମାରିଲା ତାହାଙ୍କୁ

  ନୟନୁ ଲୋତକ ଝରେ।

ରହିଗଲା କଥା କାଳ କାଳ କୁ ଯେ

  ସମୟ ରହିଲା ସାକ୍ଷୀ

ଜୟୀଆ ପଛେ ଜୀବନ ଦେଲା

  ନିଜର ମାନ ରଖି।

ରାଜ ଗୁରୁଙ୍କ ଜୀବନୀ ପଢ଼ି

  ମିଳିଲା ଏହି ଶିକ୍ଷା

ମାଆ ର ପାଇଁ ଜୀବନ ଦେବା

  କରିବା ମାଆ ସୁରକ୍ଷା।