ଜତୁଗୃହ

ଏଠି ଖାଲି ବନ୍ଦୀ ନୁହେଁ ଧର୍ମରାଜ ଯୁଧିଷ୍ଠିର

ବୀର ଅର୍ଜ୍ଜୁନ ଅବା ପବନ ନନ୍ଦନ

ଅବା ପଣ୍ଡୁ ସୂତମାନେ ।

ଏଠି ବନ୍ଦୀ ଗଛ, ଲତା, ଫୁଲ, ଫଳ

ପର୍ବତ ଓ ପଶୁ-ପକ୍ଷୀବୃନ୍ଦ

ନା ଅଛି ଗଛରେ ସବୁଜତା

ନା ଅଛି ଲତାର ନମନୀୟତା

ନା ଅଛି ଫୁଲର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ

ଅବା ଫଳର ମଧୁରତା ।

ଗଛକୁ ଚାହିଁଲେ ଏଠି 

ପତ୍ରଝଡ଼ା ଉଦାସ ମୁହଁଟି ଦିଶେ

ଲତାକୁ ଛୁଇଁଲେ ସେ କହେ - 

" ମୋତେ ଛୁଆଁ ନାହିଁ ପଥିକ

ମୋର ସବୁ କୋମଳତା

ବନ୍ଦୀ ଘରେ ମିଶିଯାଇଅଛି ।"

ଫୁଲକୁ ଛୁଇଁଲେ ଫୁଲ କହେ_ 

"ମୋତେ ତୁମେ ଛୁଅନା ପଥିକ

ମୋ ଦେହର ସମସ୍ତ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ

ଜତୁଗୃହେ ହଜି ଯାଇଅଛି

ପରମେଶ୍ଵର ପାଦେ ସମର୍ପିତ ହେବାର

ପବିତ୍ରତା ଏଠି ଚୋରୀ ହୋଇଅଛି ।"

ଫଳକୁ ଦେଖି ହାତ ବଢାଇଲେ 

ଫଳ କହେ _" ମୋତେ କାହିଁ ଚାହୁଁରେ ପଥିକ

କ୍ଷୁଧା ମେଣ୍ଟାଇବାର ଉପାଦାନ ମାନେ

ଜତୁଗୃହେ ସତ୍ତା ହରାଇଛି ।

ନା ଅଛି ମଧୁରତା, ନା ଅଛି କ୍ଷୁଧା ମେଣ୍ଟାଇ ବାର ଶକ୍ତି,

ଆଉ, ଯାହା ଅଛି ସିଏ ମୋ ନିଜର ନୁହେଁ

ତାକୁ ଆଣି ମୋ ଭିତରେ ଢାଳି ଦିଆଯାଇଛି

ଯାହାକୁ ଖାଇଲେ -

ତୋ ପରମାୟୁ ର ସରଳ ରେଖା ଟି

ଅଙ୍କାବଙ୍କା ହୋଇ ଉଦ୍ଭାସିତ ହେବ ।

ଏଠି ବନ୍ଦୀ ପୃଥିବୀର ସମସ୍ତ ସଜୀବ ଗୋଷ୍ଠୀ

ଅପ୍ରକାଶ୍ଯ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ନେଇ .

ନା ଅଛି ମୁକୁଳିବା ପାଇଁ ଛୋଟ ସୁଡଙ୍ଗଟିଏ

ନା ଅଛନ୍ତି ସଖାକୃଷ୍ଣ

ଉଦ୍ଧାର କରିବାର ଏକ ନିଶ୍ଚିତ ପାଥେୟ ।

ତଥାପି, ଅପେକ୍ଷା ରହିଛି ଏକ

ସୁନ୍ଦର ପୃଥିବୀକୁ

ମନ,ବିବେକ, ଆଉ ଖାଲି ପଣମାନଙ୍କୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ

ଅପେକ୍ଷା ରହିଛି-

କେବେ ହେବ 

ସତ୍ୟ, ଧର୍ମ,ନ୍ୟାୟର ବିଜୟ ।