ଜତଗତ୍ତାରିଣୀ ଜନନୀ

ଜନନୀ, ଜନନୀ, ଜନନୀ

ଆଶ୍ଵିନ ମାସର ଶୁଭ ଅବସରେ

ତୋହର ସ୍ଵରୂପ ମନେ ଉଙ୍କିମାରେ

ମୃଣ୍ମୟ ମୂର୍ତ୍ତିରେ, ପୁଜା ମଣ୍ଡପରେ, ବୈଦିକ ରୀତିରେ

ଆବାହନ କରେ ଭବାନୀ

ଜନନୀ, ଜନନୀ, ଜନନୀ ।

ତୋରୂପ ବର୍ଣ୍ଣନା ବେଦ ପୁରାଣ ର

ଲିଖନ ଉଧ୍ରୁତ କରି ରୂପକାର

କରେ ରୂପାୟିତ, ତୋର ଦଶ ହାତ, କଳ୍ପନା ଅତୀତ

ଦୁର୍ଗା ତୁ ଦୁର୍ଗତି ନାଶିନୀ

ଜନନୀ, ଜନନୀ, ଜନନୀ ।

ସିଂହ ପୃଷ୍ଠେ ବସି ଆବିର୍ଭୁତା ମାତା

କଇଳାସ ପୁତ୍ରୀ ଧୁର୍ଜଟି ବନିତା

ଗଣେଶ ଜନନୀ, ଉମା,କାତ୍ୟାୟନୀ, ମହିଷା ମର୍ଦ୍ଦିନୀ

ଗଙ୍ଗାଧର ମନ ମୋହିନୀ

ଜନନୀ, ଜନନୀ, ଜନନୀ ।

ମଣି ମର୍କତ ଦୀପ୍ତା ସ୍ବର୍ଣ୍ଣାଭ ଭୁଷା

ମା କାଞ୍ଚନ ବଳୟ ହସ୍ତା ସୁବେଶା

କନକ ମୁକୁଟ, ଶଙ୍ଖ ଚକ୍ର ହସ୍ତ ଚୁଡ଼ା ଜଟାଜୁଟ 

ମା ତ୍ରିନେତ୍ରା ଚାରୁ ହାସିନୀ

ଜନନୀ ଜନନୀ ଜନନୀ ।

ନିରାଶା ଅନ୍ଧାରେ ଆଶାର ଆଲୋକ

ପ୍ରଜ୍ଜ୍ୱଳିତ କରି ଥାଉ ତୁହି ମାତ

ତୋ ବିନା ଜଗତ, ଅଟେ ମୃତବତ୍, ତୋ ଚରଣାଶ୍ରିତ

ତ୍ରାହି ଦେବୀ ଜଗତ୍ତାରିଣୀ

ଜନନୀ, ଜନନୀ, ଜନନୀ ।

ଦୀନ ଦୁଃଖୀ ଅବା ଅନାଥ ଜନର

ନିସ୍ତାର ଦାତ୍ରୀ ୟେ ଭବ ପାରାବାର

ତୁହି ସାହା ରାହା, ତୋ ଅପାର ଦୟା, ସହାୟ ହୁଅ ମା

ତୋ ପଦେ କରେ ଦାୟିନୀ

ଜନନୀ, ଜନନୀ, ଜନନୀ ।