ଜୀବନଟା ନଦୀଟିଏ

ଜୀବନକୁ କିଏବା ବୁଝିଛିଯେ

ଟିକିନିଖି ବୁଝାଇ ଦେବ

ଆଲଜେବ୍ରାର ଫର୍ମୁଲାରେ

ଅବା ଲଜିକ୍ ର ଜଟିଳ ତର୍କରେ !

ଜୀବନଟା କଣ ?

କେବଳ ଜନ୍ମରୁ ମୃତ୍ୟୁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତର ପଥ ?

ଯାହା ସରିଯିବ କିଛି ବର୍ଷ, କିଛି ମାସ,

ଅବା କିଛି ଦିନରେ ?

ପାନ୍ଥଶାଳାର ବନ୍ଦ କୋଠରୀରେ

ଅନେକ ଅଜଣା ନାମ ସାଥେ

ନିଜ ନାମ ଲେଖିଦେଇ

ପୁଣି ଭୂଲିଯିବାକୁ ହୁଏ

ଅଳନ୍ଧୁଲଗା ବିବର୍ଣ୍ଣ କାନ୍ଥରେ ।

ଯାତ୍ରା କେବେ, ଅକସ୍ମାତ ସରିଯାଏ,

ବେଳ ଅବେଳରେ,

ପାନ୍ଥଶାଳା ସେଇଠି ସେମିତି

ପଛେ ପଡିରହେ,

କିଛି ନାମ ଇତିହାସ ହୁଏ,

ଆଉ କିଛି ସ୍ମୃତି,

ହଜିଯାଏ ବିସ୍ମୃତିର ଅନ୍ଧକାରେ ।

ଜୀବନଟା କେବଳ,

ବୟସର ଲମ୍ବା ଗଣିତ ନୁହେଁ,

ଜୀବନଟା ମଣିଷ ଜୀବନର

ଲକ୍ଷ୍ୟର ପରିଭାଷା ।

କଣ କହିଗଲ, କେହି ବୁଝେନା

କେତେ ପଥ ଚାଲିଲ,

କେହି ହିସାବ ରଖନା,

କେବଳ ମନେରହେ

କେତେ କଣ ଦେଇଗଲ ଆଶା

କେତେ ଜିତିଲ ଅନ୍ୟର ଭରସା ।

ଜୀବନଟା କେତେ ଲମ୍ବା ହେଲା

ସେଥିରେ କିଛି ଫରକ ପଡେନା,

କେତେ ଏକାଠି କଲ

କେତେ ଖାଇଗଲ, ପିଇଗଲ

କିଏ ପଚାରେ ସେକଥା,

ସବୁ କିଛି ଜଳିଯାଏ,

ଯେତେ ବେଳେ ଜଳେ

ମଶାଣୀରେ ମଣିଷର ଚିତା ।

ଜୀବନଟା ନଦୀଟିଏ ପରି

ଲକ୍ଷ୍ୟ ତାର ବିଶାଳ ସମୁଦ୍ର

ନଦୀ କେବେ ପଚାରେନା ସମୁଦ୍ରର ପଥ ।

ଅର୍ଜୁନର ଆଖିରେ ଦିଶେ

ଜୁଳୁ ଜୁଳୁ ଚଡେଇର ଆଖି

ଲକ୍ଷ୍ୟ ଯାର ସ୍ଥିର

ଆପେ ଆପେ ମିଳିଯାଏ ପଥ

ଚିନ୍ତାନାହିଁ, ଜନାର୍ଦ୍ଦନ ବାହିନେବେ ରଥ ।

******