ଜୀବନ୍ମୃତ

ମୁଖ ନିସୃତଃ କବି – ସନ୍ଥ କବୀର ଦାସ

ଅନୁବାଦ - ଡଃ ସୁବାସ ଚନ୍ଦ୍ର ରାଉତ

ମରଣ ପରେ ମରଣ ଆସେ, ପଥ ତାର ଜଣା ନାହିଁ,

ଜାଣିଛି ବୀର ଏମିତି ପଥ, ପୁନଃ ମୃତ୍ୟୁ ହେବ ନାହିଁ l

ସାଧୁ ମରିଲେ ରୋଦନ କିମ୍ପା, ଯାଉଛି ସେ ନିଜ ଘର,

ଶାକ୍ତ ନିମନ୍ତେ ରୋଦନ କର, ବୁଲୁଛି ଯେ ବାର ଦ୍ଵାର l (ଶାକ୍ତ – ଦାସ, ଯିଏ ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁ ଚକ୍ରରେ ବୁଲୁଛି )

ମୃତ୍ୟୁ କାମନା କରୁଅଛି ମୁଁ, ରାମ ଦ୍ଵାର ସାମନାରେ,

ନ ପଚାରନ୍ତୁ ଶ୍ରୀହରି ଦେଖି, ପଡ଼ିଛି କିଏ ମୋ ଦ୍ଵାରେ l

ବିଦ୍ଵେଷୀ ଲୋକ କରନ୍ତି ନିନ୍ଦା, ଅପ୍ରାପ୍ତ ତାଙ୍କର ଜ୍ଞାନ,

ରାମ ମଦିରା ଯେ ପାନ କରେ, ଅନ୍ୟଥିରେ କାହିଁ ମନ ?

ପରର ଦୋଷ ଦେଖି ଯେ ହସେ, କରେ ଥଟ୍ଟା ପରିହାସ,

ଯେ ଦେଖେ ନାହିଁ ନିଜର ଦୋଷ, ନାହିଁ ତାଙ୍କ ଆଦି ଶେଷ l

ନିନ୍ଦୁକ ଲୋକ ରଖ ପାଖରେ, ଦିଅ ବନେଇ କୁଟୀର,

ସେମାନେ ମାଜି ସଫା କରିବେ, ମନ୍ଦ ଚରିତ୍ର ତୁମର l

ନିଜ ପ୍ରଶଂସା କରନି କେବେ, କରନି ନିନ୍ଦା ଅନ୍ୟର, 

ବାକି ରହିଛି ଅନେକ ଦିନ, ଅଜଣା ଭାଗ୍ୟ କାଲିର l

ଯେବେ ମୁଁ ଥିଲି, ହରି ନ ଥିଲେ, ହରି ଅଛନ୍ତି ମୁଁ ନାହିଁ, (ମୁଁ – ଗର୍ବ )

ହୃଦେ ପ୍ରଦୀପ ଜଳିଲା ଯେବେ, ଅନ୍ଧାର ହଜିଲା କାହିଁ l