ଜୀବନ

ଜୀବନ ଯନ୍ତ୍ରଣା ବଡ ଉପାସନା

ଗୃହର ଜଂଜାଳ ମଧ୍ୟେ,

ଅଗାଧ ସମୁଦ୍ରେ ବୁଡି ଅଛେ ସର୍ବେ

ମନ ନାବଟିଏ ଖୋଜେ ।

ପାପ ପୁଣ୍ୟର ଛୋଟ ନାବଟି

ଅହଂ ଭାବରେ ଭରା,

ନାଉରିଆ ଏଠି ମୁରୁକି ହସୁଛି

ଦିଏନି ସହଜେ ଧରା ।

ଧର୍ମ, ଅଧର୍ମ ର ଲହଡି ଏଠି

କ୍ଷିପ୍ର ଗତିରେ ଆସେ,

ସମସ୍ତେ ସ୍ରୋତରେ ଭାସି ଯାଆନ୍ତି

ମୋହ ମାୟା ଏଠି ଗ୍ରାସେ ।

ସବୁଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଦୁର୍ଲଭ ମଣିଷ

ପାରେ ନାହିଁ କିଛି ବୁଝି,

ସଂସାର ଜାଲରେ ପେଶି ହୋଇଯାଏ

ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥରେ ହଜି ।

ସୁକାନ୍ତି ହୋତା