ଜୀବନ ରହସ୍ୟ

ଦଦରା ନାଆଟା ସାଗରେ ଭାସୁଛି

ପବନ ବହୁଛି ଅତି ପ୍ରଖର,

ଉଡାଇନେବ କି ବୁଡାଇଦେବ ସେ

କି ହେବ, ନା ଅଛି ଠିକଣା ତା'ର ।

କଳା ମେଘ ଘୋଟି ରହିଛି ଆକାଶେ

ବରଷା ହେବ କି ମିଳେଇ ଯିବ,

ସାଗର ଲହଡି ଭାଙ୍ଗୁଛି ଉମଙ୍ଗେ 

ବାଲୁକା ସ୍ଥାୟିତ୍ୱ କିଏ କହିବ ।

ନଶ୍ବର ଶରୀର ଅସ୍ଥାୟୀ ଜୀବନ

ଜୀଇବା ମରିବା ନାହିଁ ଠିକଣା,

ତେବେ ବି ଆସକ୍ତି ଜାଗ୍ରତ ହେଉଛି

ମନୁଷ୍ଯକୁ କରୁଛି ବାଟବଣା ।

ଆସିବା ଯିବାର ଠିକଣା ଗୋଟିଏ

ପଥ ରହିଛି ଅନେକ ପ୍ରକାର,

ସୁପଥ କୁପଥ ବିଚାରକୁ ନିଏ

ସ୍ଥିରଚିତ୍ତ ରହିଥାଏ ଯାହାର ।

ମହୀମଣ୍ଡଳରେ ଜନମ ହୋଇଲେ

ଦେବତା ହେଲେ ହେଁ ନିଶ୍ଚେ ମରଇ,

ମୃତ୍ଯୁ ଯଦି ଅନିବାର୍ଯ୍ଯ ଜୀବନରେ

ଆସକ୍ତି ମନରେ ଜାଗେ କିମ୍ପାଇଁ ।

ସରଳ ସୁଗମ ପଥ ବାଛିନେବା

ବୁଦ୍ଧିମାନ୍ ଜୀବର ଏହି ଧର୍ମ, 

ଦୁର୍ଗମ ପଥରେ ପଥିକ ହୋଇଲେ

ଅକାରଣ ହୋଇବ ପଥଶ୍ରମ ।

ବୁଦ୍ଧି ବିଚାରି ଯେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥାଏ

ପ୍ରମାଦ ନ ପଡେ ତାର ଜୀବନେ,

କୁପଥେ ପଥିକ ହୋଇଲେ ମନୁଷ୍ଯ  

ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଅନିବାର୍ଯ୍ଯ କାରଣେ ।