ଜହ୍ନର ଠିକଣା

ଫୁଲେଇ ମେଘକୁ

  ପଚାରିଲି ଯେବେ

    ଜହ୍ନର ଠିକଣା

      ମୁଁହ ମୋଡି ଗଲାଚାଲି ଚାଲି,

କେମିତି କହନ୍ତା

   ଛଳନାରେ ବାନ୍ଧେ

     କାନି ପଣତରେ

       ହେବ ତା ପ୍ରେୟସୀ ବୋଲି ।

ନଦୀକୁ କହିଲି

  ଦେଖିଚୁ କି କହ 

    ଅଭିମାନ କରି

      ମୋ ଜହ୍ନ ଲୁଚିଛି କାହିଁ,

କେମିତି କହନ୍ତା

  ସିଏ ତ ଜଳୁଛି

    ଜହ୍ନ ଅନୁରାଗେ

     ଥରୁଟିଏ ଥିଲା ଚାହିଁ ।

ପବନକୁ ଯେବେ

   ପଚାରି ଦେଲି ମୁଁ

     ମୋ ଜହ୍ନ ଠିକଣା

        ନିରୁତ୍ତର ଥିଲା ସିଏ

କେମିତି କହନ୍ତା

  ଜୋଛନାରେ ତାର

    ହେବାକୁ ବିଲୀନ

       ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖେ ନିତି ଯିଏ ।

ଫୁଲକୁ ମାଗିଲି 

  ମୋ ଜହ୍ନ ଠିକଣା

    ମୁରୁକି ହସି ସେ

       ଲାଜରେ ପୋତିଲା ମୁଁହ

କେମିତି କହନ୍ତା

  ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ରାତିରେ

     ଦେଖି ଦେଲା ପରେ

       ହୃଦୟେ ଭରିଛି ମୋହ ।

ଭାରି ଅଭିମାନୀ

  ଫୁଲେଇ ଜହ୍ନଟା

    ରୁଷି ଗଲେ ଥରେ

      ଲୁଚେ କାହିଁ ଦୂରେ ଯାଇ,

ଲେଖୁଥିବ ବସି

  ବିରହ ଗୀତିକା

    ମୋ ପାଇଁ କବିତା

      ତାରାଙ୍କ ମେଳରେ ଥାଇ ।

ଏକଥା ତ ସତ

   ଯେଉଁଠି ଥିଲେ ବି

     ସିଏ ଆପଣାର

       ହୃଦୟରେ ତାର ଘର

ମେଘ, ନଦୀ, ଫୁଲ

   ପବନ ପ୍ରଣୟେ

     ଯାଉ ପଛେ ଭିଜି

       ସିଏ ପ୍ରିୟତମ ମୋର ।