நூலகம்
சுயவிவரம்
ଝିଙ୍କାରି ଓ ରାତି
ଝିଙ୍କାରି ଓ ରାତି
ଝିଙ୍କାରି ଙ୍କ ଶବ୍ଦରେ
ନିଦ ଭାଂଗିଯାଏ ଅଧାରାତିରେ ,
ମୁଁ ଉଠେ କବାଟ ଖୋଲି ବାହାରିଯାଏ
ଏବଂ ଘୂରିବୁଲେ ପ୍ରେତ ପରି ମୋ ଖୋଲା ଛାତରେ ..
ଶିମିଳି ତୁଳା ପରି କିଛି
ପାଉଁଶିଆ ବାଦଲ , ଯାହା
ଏବେ ଏଇଠି ଥିଲା ସେମାନେ
ଆକାଶର ସେପାରିକୁ ଚାଲିଗଲେଣି
ଯେଉଁଠି ନିର୍ଦୋନ୍ଦରେ ଅଦୃଶ୍ୟ ହେଇହୁଏ ...
ଚୁପ ଚାପ ଚାଲିଯାଏ
କାହିଁ କେତେ ଦୂରେ ଉଡାଜାହାଜଟା
ଯୋଜନ ଯୋଜନ ଦୂରତାକୁ ,
କିନ୍ତୁ ରାତି ଏଠି ଗାଢ ଅନ୍ଧାର ନୁହେଁ
ରାତି ଏଠି ଚୁପ ଚାପ ଶାନ୍ତ ନୁହେଁ
ରାଜପଥରୁ ଗାଡିର ଶବ୍ଦ
ଖିନ୍ନଭିନ୍ନ କରେ ନିଶବ୍ଦ ନିଶ୍ଚିଳ ରାତିକୁ ....
ସେ ବିଜୁଳି ବତି ରୁ ଝରି ପଡେ
ସୁନେଲି ଆଲୁଅ ,
ରାସ୍ତା , ସମସ୍ତ ଗାଡି ଏବଂ
ଭୂତ ପରି ବୁଲୁଥିବା କେତୋଟି ଲୋକଙ୍କୁ
କରେ ସୋର୍ଣ୍ଣମୟ.....
ଝିଙ୍କାରି ସେମିତି ରାବି ଚାଲିଥାଏ
ସାରା ରାତି ବିନା ପ୍ରତିବନ୍ଧକରେ ,
କାହିଁକି କେଜଣି ଥକେନି ସେ
କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଥକିଯାଏ କିଛିକ୍ଷଣ
ତା ରାବ ଶୁଣିବା ପରେ .....
ମୁଁ ଚାଲିଯାଏ ମୋ ଘରଭିତରକୁ
ସେ ଝିଙ୍କାରି ଙ୍କୁ ଗାଳି ଦେଇ ,
କବାଟ ବନ୍ଦ କରେ ଏବଂ
ପୁଣି ଶୋଇ ଯାଏ ଅନ୍ଧାରକୁ ଢାଂକି ହେଇ ....
