ଝିଅ

ସାରୁ ପତର ରେ ବରଷା ପଡିଲେ

ମଣି ମୋତି ଢ଼ଳ ଢଳ,

ମା'ଙ୍କ କୋଡ଼ରେ ଝିଅଟିଏ ଥିଲେ

ଠାକୁରାଣୀ ଝଲ ମଲ ।

ଜୁଳୁଜୁଳିଆଟି ଅନ୍ଧରରେ ମାତି

ଆଲୁଅ ଦେଖାଏ ପଥ,

ବାପାଙ୍କ କୋଡ଼ରେ ଝିଅ ବସିଥିଲେ

ଘୁଂଚେ ଦୁଃଖ ପରବତ ।

ଭଉଣୀର ରକ୍ଷା ଭାଇଙ୍କ ହାତରେ

ବାନ୍ଧିଦେଲେ ଗଲା ଡର,

ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତିରେ ଜହ୍ନ ହସୁଥାଏ

ଝିଅଟିଏ ଥିଲେ ଘର ।

ଗାଁ ର ଦାଣ୍ଡରେ ଝିଅମାନେ ଗଲେ

ଲଷ୍ମୀ ଆସନ୍ତି ଚାଲି,

ପୋଖରୀ ପଙ୍କରୁ ପଦୁଆଁ ଫୁଟାଇ

ସୁନା ହୁଏ ମାଟି ଗୋଡି ।

ବିଦ୍ୟାଳୟ ଯେବେ ପାଠ ପଢି ଯିବେ

ଜଳିଲା ଆକାଶ ଦୀପ,

ଏକରୁ ଅନେକ ଦୀପଜଳିଗଲା

ମାରିବେନି କେହି ଟିପ ।

ତୁମକୁଳବଧୂ ଆମ ଗାଁ ଝିଅ

ମମତାର ନାହିଁ ଫାଟ,

ଦୁଈକୂଳଦେଇ ନାଆଟି ବୁହଇ

ପାରି କରୁଥାଏ ଘାଟ ।