ଶାନ୍ତି

ଜହର ଖାଇବି ଆସିଅଛୁ ଝିଅ

ବଡ଼ ଦୁଃଖୀ ଅଟୁ ତୁହି

ନିଜର ଗୋଡ଼ରେ ନିଜେ ଛିଡ଼ା ହେବୁ

ସାହା ଯେ ନ ହେବ କୈହି ।

ଜନମ ଦେଇଛି ସିନା ତୋତେ ମୁହିଁ

ଜୀବନ ଦେଇଛି ବିହି

ନିଜ କର୍ମେ ନିଜେ ରଖିବୁ ତୁ ଯଶ

ରୋକି ନ ପାରିବେ କେହି ।

ଏହି ଥିଲା ତାଙ୍କ ହୃଦୟ ବେଦନା

ମୋର ଜନନୀର ବାଣୀ

ପିଲାଟି ଦିନରୁ ଆସିଅଛି ମୁହିଁ

ଏହି କଥା ଶୁଣି ଶୁଣି ।

ପ୍ରତିକୂଳ କାଳେ ଜନମ ଲଭିଲି 

ନାମ ହେଲା ପଙ୍କଜିନୀ 

ପିତାମାତାଙ୍କର ଆଶିଷ ଫଳିଲା

ପଙ୍କରୁ ଯେହ୍ନେ ପଦ୍ମିନୀ ।

ହେଲା ଘରଟିଏ ହେଲେ ବରଟିଏ

ହେଲେ ଦୁଇଟି ସନ୍ତାନ

ସରକାର ଦେଲେ ଚାକିରୀ ଖଣ୍ଡିଏ

ଚରଣେ ଦଣ୍ଡାୟମାନ ।

ରହିନାହିଁ କେବେ କାହାରି ଜୀବନେ

ସୁଖ-ଦୁଃଖ ଚିରଦିନ

ଯେତିକି ପାଇଛି ଏ ଜୀବନେ ମୁହିଁ

ମୋ ପାଇଁ ଅଟେ ମହାନ ।

ତୁଚ୍ଛ ହୋଇପାରେ ଧନ ଦଉଲତ

ସାର ଯେ ସନ୍ତୋଷ ଧନ

ପିଲାଟି ଦିନରୁ ଶାନ୍ତି ମନା ହୋଇ

ଗଢ଼ି ଅଛି ଏ ଜୀବନ ।

ପିତାଙ୍କର ନାମ ଥିଲା ସତ୍ୟାନନ୍ଦ

ମାଆ ନାମ ଶାନ୍ତିଲତା

ତେଣୁ ଏ ପୁସ୍ତକ "ଶାନ୍ତି " ନାମ ବହେ

ଧନ୍ୟ ମୁଁ ତାଙ୍କ ଦୁହିତା ।