ବିଶୃଙ୍ଖଳା ଭାଙ୍ଗିଦିଏ ସମାଜ

ସମାଜରେ ବାସ କରଇ ମଣିଷ

ଚଳଇ ଉତ୍ତମ ବୁଝାମଣାରେ

ନୀତିନିୟମର ଶୃଙ୍ଖଳାଦର୍ଶର

ପଣତେ ଅନୁବନ୍ଧିତ ଥାଏରେ ।

ଆଜି ଏ ବନ୍ଧନ ମାନବର ମନ

ଛିଣ୍ଡାଇ ଦେବାର ଚେଷ୍ଟାରେ ମାତି

ସାମାଜିକ ପ୍ରଥା କୌଳିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା

କିଛି ମାନେ ନାହିଁ ନରଖି ଭୀତି ।

ତା'ର ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ କରଇ ବିବଶ

ଦୃଷ୍ଟି ପଥେ କୁଢ଼ କୁଢ଼ ସମସ୍ୟା

କପଟ, ହିଂସା, ଛଳନାର ବସା

ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟ, ସମ୍ଭୋଗ ବୁଡାଏ ହଂସା ।

ନାରୀ ସ୍ବାଧୀନତା ନୁହଁଇ ନଗ୍ନତା

ଉଚ୍ଛୃଙ୍ଖଳତା ଦେବା ପ୍ରଶ୍ରୟ

ନିଜ ସ୍ବାଭିମାନ ନିଜେ ନରଖିଲେ 

ଆଉ କିଏ କିଆଁ ଦେବ ଅଭୟ ।

ସୁନାର ସଂସାର ଭାଙ୍ଗି ଛାରଖାର

ପରକ୍ରିୟା ପ୍ରୀତି ଲାଗଇ ଭଲ

ସ୍ତ୍ରୀଟିଏ ଆଜି ଧକେଇ କାନ୍ଦଇ

ଆକୁଳ ବ୍ୟଥାରେ ପୀରତି ମୂଲ ।

ପୁଣି ନାରୀଟିଏ ନାରୀ ଶତ୍ରୁ ହୁଏ

କେତେବେଳେ ଈର୍ଷା କେବେ ପ୍ରେମରେ

ଧନ ନିଶା କେବେ ଘାରଇ ମନକୁ

କେବେ ଫାଟିପଡେ ଅହଂକାରରେ ।

ଆଧୁନିକ ବିଷ ହରଇ ହରଷ

ଧିରେଧିରେ ମନେ ଜମାଟ ବାନ୍ଧି

ବେଶ ପୋଷାକଠୁ ଆହାର ପାନୀୟ

ଚାଲିଚଳନରେ କରିକି ବନ୍ଦୀ ।

ନିଜକୁ କେବେ କି ପଚାରି ଅଛେ କି

କାହିଁକି ଘଟୁଛି ଏମିତି ଆଜ

ନିଜେ ପରା ଦାୟୀ ମିଛେ କୁହାକୁହି

ବିଶୃଙ୍ଖଳା ଭାଙ୍ଗିଦିଏ ସମାଜ ।