ମହାପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ

ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଡାକ ଜଗନ୍ନାଥ

ଜଗତର ନାଥ ସିଏ

ବିଶ୍ବବ୍ରହ୍ମାଣ୍ତ ରେ ଗୋଟିଏ ନାଆଟି

ସବୁଠାରେ ପୂଜା ପାଏ ।

କିଏ କହେ ତାକୁ ଛଳିଆ ବଳିଆ

ଭକତ ଙ୍କ ସେ କାଲିଆ

ସର୍ବ ପାପ ତାପ ରହିଥାଏ ବୋଲି

କୁହନ୍ତି ତାକୁ ମୂଲିଆ ।

ସତରେ ଠାକୁର କିଭାବ ତୋ ଠାରେ

ମତେ କରିଦେ ହଳିଆ

ତୋ ସେବାରେ ନିତି ମାଳା ଜପୁଥିବି

ହେବିନାହି ମୁଁ ହାଲିଆ ।

ମହାନାୟକ ସେ ଏ ଧରା ପୃଷ୍ଠାରେ

କିଏ କହେ ଧନ ମାଳିଆ

ପତିତପାବନ ଉଡେଇ ଫରଫର

ସିଏ ମୟୁର ଚୁଳିଆ ।

କିଏ କହେ ପୁଣି ବଡ କପଟିଆ

ଦୁଃଖ ସମୟେ ମୁଖିଆ

ବଡ ଦଗାଦିଆ ଭାବ ବିନୋଦିଆ

ନୁହେସେ କାହା ହଳିଆ ।

ଯା ମସ୍ତକେ ଅଛି ଦୁନିଆର ଭାର

କିପରି ହେବ ଦାସିଆ

ଯିଏ ଯେ ଭାବରେ ଡାକିଥାଏ ତାକୁ

ସେମିତିକା ହେ ରସିଆ ।

ସବୁଠାରେ ବିଜେ ହୁଅନ୍ତି ଠାକୁରେ

ଆମେ ହିଁ ତାଙ୍କୁ ସେବିବା

ବିପଦ ପୂର୍ବରୁ ନିଶ୍ଚେ ସୁମରିବା

କର୍ମର ଫଳ ପାଇବା ।

ସିଏ ହିଁ ତ ଆଦି ସିଏ ପୁଣି ଅନ୍ତ

ସିଏ ତ ଜଗତ ନାଥ

ହର୍ତ୍ତାକର୍ତ୍ତା ବିଶ୍ବ ବିଧାତା ନାଆଟି

ମହାପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ ।