ହୁଅ ସବୁ ଆଗୁସାର

ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ ଆଉ ଜନ୍ମଭୂମି ଭଳି

ସିଏ ବି ଗୋଟିଏ ମାଆ ,

ମାନବ କଲ୍ୟାଣେ ବିତେ ଯା' ଜୀବନ

ଗୋ-ମାତା ପରା ତା' ନାଆଁ

ନିଜ ଛୁଆ ପେଟ କାଟି ସେ ଦିଅଇ

ଆମରି ପାଇଁକି କ୍ଷୀର ,

ସେ କ୍ଷୀରକୁ ପିଇ ଶକ୍ତି ପାଉ ଆମେ

ନିରୋଗ ରହେ ଶରୀର

ଦହି,ଛେନା ଆଉ ସର ଲବଣୀ ତ

ଆମେ ସେ କ୍ଷୀରରୁ ପାଉ ,

ଗୋବରକୁ ତା'ର ବ୍ୟବହାର କରି

କେତେ ଶସ୍ୟ ଉପୁଜାଉ

ଜୀବାଣୁ ନାଶକ ଗୋମୂତ୍ର ,ଗୋବର

ବିଜ୍ଞାନ ଦେଇଛି ତଥ୍ୟ ,

ତେଣୁ କରି ତାହା ଶୋଧକ ଭାବରେ

ହେଉଅଛି ବ୍ୟବହୃତ

ଗୋବରରେ ତା'ର ଠାକୁର ଆସ୍ଥାନ

ପରା ଲିପାପୋଛା ହୁଏ ,

ଘର ଲିପା ହେଲେ ସେ ଗନ୍ଧକୁ ବାରି

ସାପ ଦୂରେ ଚାଲିଯାଏ

କେତେ ଅଉଷଧ ତିଆରି ହୁଅଇ

ଗୋବର ଓ ଗୋମୂତ୍ରରୁ ,

ଜାଳେଣି ଭାବରେ ବହୁ ଅଞ୍ଚଳରେ

ଘସି ବ୍ୟବହାର କରୁ

ଉନ୍ନତ ଉପାୟେ ବାୟୋଗ୍ୟାସ ଏବେ

ହେଲାଣି କେତେ ଆଦୃତ ,

ବହୁ ଭାବେ ସେ ତ ଆମ ଜୀବନକୁ

କରୁଅଛି ପ୍ରଭାବିତ

ପୁଅ ଥିଲେ ତା'ର ବଳଦ ହୋଇକି

ଆମରି ସେବାରେ ଲାଗେ ,

ଭାଇ ଭଳି ସିଏ ସବୁବେଳେ ଥାଏ

ପରା ଚାଷୀଭାଇ ସଙ୍ଗେ

ପ୍ରଦୂଷଣ ହୀନ ଯାନଟି ଶଗଡ଼

ବଳଦଟି ନିଏ ଟାଣି ,

ଆହୁରି ବି କେତେ ଭାବରେ ମଣିଷ

ଗାଈ ପାଖେ ରହେ ଋଣୀ

ମାଆ ପରି ସେ ତ ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ଭାବରେ

ଆମ ସେବା କରୁଥାଏ ,

ତା'ର ପ୍ରତିଦାନ ନ ଦେଇ କାହିଁକି

ମାନବ କୃତଘ୍ନ ହୁଏ

ତା' ଆଖିର ଲୁହ ବୁକୁଫଟା କୋହ

ଅନ୍ତର ଥରୁଛି ଦେଖି ,

ଜାଗିଉଠ ଆଜି ମାନବ ସମାଜ

ତା'ର କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁକି

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜୀଵ ହୋଇ ତା' ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ

କୁଣ୍ଠିତ ହେଉଛ କିଆଁ ,

ସବୁ ଦେଖି ଶୁଣି ନିରବ ରହୁଛ

କାନ୍ଦି ମରୁଅଛି 'ମାଆ'

କୃତଘ୍ନ ନ ହୋଇ ଏକଜୁଟ ହୋଇ

ହୁଅ ସବୁ ଆଗୁସାର ,

ତା'ର ସେବା ଆଉ ସମ୍ମାନ ପାଇଁକି

ମିଳିମିଶି କାମ କର

ତେବେ ସିନା ସିଏ ସୁରକ୍ଷିତ ହେବ

ଘୁଞ୍ଚିବ ତାହାର ଦୁଃଖ ,

କାଳ କାଳ ଲାଗି ଆମରି ଛୁଆର

ମେଣ୍ଟାଇ ପାରିବ ଭୋକ