ହର୍ଷ ଓ ବିଷାଦ

ଚିରା ପଣତରେ କେତେ ଆଖି ଲୁହ

ପୋଛିବ ଦରଦୀ ମାଆ

ଶୁଖି ଯାଆନ୍ତି କି ସବୁ ଲୁହ ତାର

କିଏ ଅଛି ତାର ସାହା ।

କରୋନାର ସେହି କରାଳ ରୂପରେ

ସବୁ ସିନା ଗଲା ଧୋଇ

କେମିତି କହିବି ମୋର ଏ ବେଦନା

ରହିଛି ମୋ ଛାଇ ହୋଇ ।

ହର୍ଷ ଓ ବିିିଷାଦ ସବୁୁତ ସମାନ

ଏଇ ମୋ ଜୀବନ ଘର

କେଉଁ ଅଭିଶାପ ଭୋଗୁଛିି କାଳିଆ

କେଉଁ ଦୋଷ ଅଛି ମୋର ।