ହୃଦୟର ଜୟ ପ୍ରକୃତ ଜୟ

ସମୟ ଚକଟି ଅବିରତ ଘୁରେ, ମନେ ରଖ

ଭଉଣୀ ଭାଇ, ନିୟତିର ଏହି ନୀତି,

ପ୍ରକୃତିର ଖେଳ ଯେତେବେଳେ ଯିଏ ନ ବୁଝିଛି 

ସେହି ସମାଜ ଭୋଗେ ମହା ବିପତ୍ତି ।

ରାମ ରାଜା ହେବେ ଦିନେ ଜାଣିଥିଲେ ସରବେ

ରାଜ୍ୟରେ ଭରି ରହିଥିଲା ଖୁସିର ଲହରୀ

ରାଜ୍ୟ ରାଜସୁଖ ତ୍ୟାଗ କରି ରାମ ଗଲେ ବନବାସ 

କୁଟିଳତା ଯୋଗୁ ସମୟ ପାଖରେ ହାରି ।

ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦର ବିଶାଳ କାୟା ବୃଦ୍ଧି ହୋଇଛି 

ବୁଝୁ ନାହେଁ ଆମେ ସବୁ କିଛି

ଧନ ଆଧିପତ୍ୟ ଲାଳସାରେ ସ୍ନେହ, ମଧୁରତା, 

ମାନବିକତା ଉଭେଇ ଯାଉଛି ।

ପ୍ରକୃତି ସବୁ ପଦାର୍ଥ ତ ଯୋଗାଇଛି, କଅଣ କୁହ 

ସେ ଆମକୁ ଦେଇ ନାହଁ 

ଗୋଡ ହାତ ଦୁଇଟି ଦେଇଛି, ପରିଶ୍ରମ କଲେ

କେହି ଓପାସେ ରହିବେ ନାହିଁ ।

ହୃଦୟ ଭିତରେ ବିବେକ ଖଞ୍ଜିଛି, କେଉଁ କଥା

ଭଲ ଅବା ମନ୍ଦ ତଉଲିବା ପାଇଁ

ତ୍ୟାଗ ଆଉ ମହାନତା ଭୁଲିଛି ମଣିଷ ନିଜ ନିହିତ

ସ୍ୱାର୍ଥରେ ଅନ୍ଧ ହୋଇ ଯାଇ ।

କୁଣ୍ଡଳାୟିତ ହେଉଛି ମଣିଷର ଲୋଭୀ ଗୁଣ

ଖାଲି ଅଧିକାର ପାଇବା ଇଛାରେ

ବାଟ ହୁଡ଼ି ଚାଲୁଛି ବାରମ୍ବାର, ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟକୁ 

ସମ୍ପୂର୍ଣ ଭୁଲି ଯାଇଛିରେ ।

ମାନବିକତାକୁ ଆଖି ବୁଜି ଚାଲି, ମଣିଷର ପଶୁର

ଭାବନା ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇ ଯାଉଛି

ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ବୋଲାଇ ମଧ୍ୟ ମୂର୍ତ୍ତି ପୂଜାର ଆଡମ୍ବରରେ

ମନୁଷ୍ୟତାର ହିତାହିତ ଜ୍ଞାନ ଭୁଲି ଯାଉଛି ।

ଯୁଗ ପରେ ଯୁଗ ଧରି ବିତି ଯାଉଛି,ଏଇ ତ ସମୟ,

ତାର ଅଖଣ୍ଡ ପ୍ରଭାବ ବିସ୍ତାର କରି

ତାହା ସର୍ବଦା ପରିବର୍ତ୍ତନଶୀଳ, ଏହା ଧୃବ ସତ୍ୟ, 

ସୃଷ୍ଟିର ସମ୍ପଦ ସର୍ବେ ଉପଭୋଗକାରୀ ।

ଦେଖ ବିଶ୍ୱ ମାନଚିତ୍ରକୁ, କିପରି ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦୀ

ଭାବନାରେ ସଂକ୍ରମିତ, ପରିବର୍ତ୍ତନ ସମୟରେ

ଚ୍ଛେଦିଛେ ନିଜ ହାତେ ନିଜ ଜିହ୍ଵାକୁ, ଅନୁଭବ କରୁଛେ,

ଜୀବନ ଧାରଣ ବିଷମୟ ହୋଇଛିରେ ।

ରେ ମାନବ, ଜାଣିଛ ଜନମ ମରଣ ମଧ୍ୟେ ସର୍ବଦା

ନିଶ୍ଚୟ ଦିନେ ତ ମୋୖସୁମୀ ଆସିବ

ଦେଖୁଥିବା ଏହି ସବୁ ବାଦଲ ଖଣ୍ଡ ସବୁ ବର୍ଷାରେ

ପରିଣତ ହୋଇ ଦିନେ ଵୋହି ଯିବ ।

ଆଜି ଯାହା ଆମେ ଅନୁଭବ କରୁଛେ ଏହି ସବୁ

ପ୍ରତାରଣାର ବିଭିନ୍ନ ଛାଇ

ଆଶା ଅଛି ଝଡ଼ି ଯିବ ସମୟର କରାଳରେ ଜମା 

ସେଇ ଛାଇ ଅଟକିବ ନାହିଁ ।

ମନେ ରଖ, ଯେତେ ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦୀ, ପେଟକୁ ଦାନା

ନମିଳିଲେ ବଞ୍ଚିବ କେମନ୍ତେ ଭୋକିଲାଟି

ସେଇ ଟିକକ ପାଇଁ ସର୍ବନାଶର ତାଣ୍ଡବ ରଚି ପାରେ

ସିଏ ହିତାହିତ ଜ୍ଞାନ ଭୁଲି ରକ୍ତମୁଖା ପାଲଟି ।

ହୃଦୟର ଜୟ ପ୍ରକୃତ ଜୟ, ହିଂସା ଦ୍ବେଷ ଭାବ 

ଛାଡି ଦେଇ ଅହିଂସା ପଥରେ ଚାଲ

ତରବାରି ଜୟ ନୁହଇଁ ବିଜୟ, ଅହିଂସାରେ ଚାଲିଲେ

ଯେଉଁ ଆନନ୍ଦ, ଵୁଝିଵ ତାହାର ମୂଲ !

ଜରା ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁ ବ୍ୟାଧି ରହିଛି ରହିବ, ବୁଦ୍ଧତ୍ୱ ପ୍ରାପ୍ତି

ବଦଳାଏ ଜୀବନର ଗତି 

ନିଜର ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀକୁ ବଦଳାଇଲେ, ବ୍ରହ୍ମ ତତ୍ତ୍ଵ ପୃଷ୍ଠା 

ଖୋଲି ବ୍ରହ୍ମତ୍ୱ ଯାଏ ପାଲଟି ।