ହେ ସାମନ୍ତ ଚନ୍ଦ୍ରଶେଖର

ହେ ସାମନ୍ତ ଚନ୍ଦ୍ରଶେଖର

କେଉଁ ଶୁଭ ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ

ଜନମୀ ଥୁଲ ତୁମେ

ଏ ଉତ୍କଳ ମାଟିରେ

ତୁମରି ପରଶେ ଏମାଟି

ଲୋଭିଛି ଧନ୍ଯ

ଦୁଇ ଖଣ୍ଡି କାଠିଥିଲା

ତୁମରି ଅସ୍ତ୍ର ଯାଦୁଗର

ସାଜି ମାପୁଥୁଲ ପାହାଡ଼ର ଉଚ୍ଚ

ଦୂର ଆକାଶେ ବକ୍ଷେ

ବିରାଜମାନ ଗ୍ରହ ନକ୍ଷତ୍ରର

ଅବସ୍ଥିତି ର ପରିମାପ

ସାମନ୍ତ ବଂଶର ପ୍ରତିକ

 ଜ୍ଯୋତି ପରି ଚକ୍ ଚକ୍

ଅଲିଭା ଅପାସୋରା ତୁମେ

ସଦା ଜ୍ଯୋତି ପରି ଉଦିୟମାନ

କାଳର କରାଳ ଗର୍ଭ ରେ

ହୋଇ ଗଲ ଲୀନ ତୁମରି

ଯାତ୍ରା ର ପଥ ଚିହିକି

ଉଠି କରୁଛି କ୍ରନ୍ଦନ ଅଶ୍ରୁ

ଢାଳି କହୁଛି କାହିଁ ଚାଲିଗଲ

ତୁମେ ପଠାଣି ସାମନ୍ତ

ତୁମରି କୃତି ସଦା 

ରହିଛି ଅମଳୀନ

ତୁମ ଚରଣେ ଶତ କୋଟି

  ନମନ ।