ହେ ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟ ବିଶ୍ୱ ସଖା

ଆସ ଆସ ଆହେ ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟ ସଖା

ଦେଖାଅ ଆମକୁ ତମର ସୁପ୍ରିୟ ପଞ୍ଚସଖା l

ଯାହାଙ୍କ ଜୀବନ ସମର୍ପିତ ପୁଣ୍ୟ ମନ 

ତଵ ପାଦ ତଳେ ଯାଇଛି ତାଙ୍କ ଜୀବନ l

ଦେଲେ ବିପଥୀକୁ ସତ ଦିଗଦର୍ଶନ 

ମାଳିକା ବଚନ ରଚି କଲେ ପ୍ରମାଣ l

ପ୍ରାଣର ଖୋରାକ ତୁମେ ଦାତା ପ୍ରଭୁ

ଉଦର ଖୋରାଖ ଦାନେ ପୋଷ ପ୍ରଭୁ l

ଦିବ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ଦାତା ଅଟଳ ମହାମେରୁ

ଶୁଦ୍ଧ ଆନନ୍ଦ ଦାତା ଆହେ ଯଜ୍ଞ ଚରୁ l

ଅତି ମାନସ ଶକ୍ତି ଅବିର୍ଭୁତ କଲ ପ୍ରଭୁ

ଅରବିନ୍ଦ ମାଧ୍ୟମେ ଶ୍ରୀମାଙ୍କ ଆତ୍ମଭୁ l

ଆଜି ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ମେଦିନୀ ମାତା ପୃଷ୍ଠ

ମନ ପ୍ରାଣ ତାଙ୍କ ଅରାଜକତାରେ ଅତିଷ୍ଠ l

ପାର୍ଥିବ ଭ୍ରଷ୍ଟ ସନ୍ତାନଗଣ ଷଡ଼ ରିପୁ ଗ୍ରସ୍ତ

ଧାର୍ମିକ ସନ୍ତାନଙ୍କ ଜୀବନ ହୁଏ ହନ୍ତ ସନ୍ତ l

ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ ସାଜି ପ୍ରଭୁ ବସିଅଛ ନୀଳାଚଳେ

ଦେଖି ଅଦେଖା କରୁଛ କାହିଁକି ଅବହେଳେ l

ଧ୍ବଂସ ମୁଖୀ ପୃଥିବୀ ମାତାଙ୍କୁ ଅଟେ ମହାଧର୍ମ

ବୀର ସନ୍ତାନପ୍ରାଣେ ସଞ୍ଚାର ମାନବୀୟ ଧର୍ମ l

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ପ୍ରଭୁ ନାଶି ଦୁଷ୍ଟ ପାଳିଛ ସନ୍ଥଜନ

ମନ୍ଦିରେ ତଵ ଉଡ଼ାଇଛ ବାନା ଆତଙ୍କ ନାଶନ l

କାହିଁ ଗଲେ ସଙ୍କର୍ଷଣ ହଳଧର କ୍ରୋଧୀ ଅଗ୍ରଜ

କାହିଁକି ସେ ନୀରବ ଦେଖି ସବୁ ଅଘଟଣ ବୀଜ l

ପରମାଣୁ ଆତଙ୍କେ ଶାନ୍ତ ଧରାବାସୀ ବିବ୍ରତ

ଦେଶ ଦେଶ ମଧ୍ୟେ ବିବାଦ ଚାଲିଛି ଅବିରତ l

ତଵ କର୍ମ ଭୂମି ଭାରତବର୍ଷ ଏବେ ବିଚଳିତ

ଧର୍ମ ନିରପେକ୍ଷତା କରିଛି ତାଙ୍କୁ ନିରୁପାୟିତ l

ସତ୍ୟ ଶାନ୍ତି ଦୟା କ୍ଷମା ମାନବିକତାର ପ୍ରତୀକ

ଏହି ଆମ ଆର୍ଯ୍ୟଭୂମି ବାସୀଗଣଙ୍କ ଦେଶ ଟେକ ।

ରଖିବାକୁ ଅସମର୍ଥ ସଦା ହେଲେଣି ସେମାନେ

ଡାକନ୍ତି ଆପଣଙ୍କୁ ଦିବା ନିଶି ଆର୍ତ୍ତେ ଅନୁକ୍ଷଣେ l

ହେ ଆତଙ୍କ ନାଶନ ପ୍ରାଣପ୍ରିୟ ଜଗତର ନାଥ

କଳି ଯୁଗ କରି ଅନ୍ତ ଆଶୁ ସୃଷ୍ଟି କର ନବ ଦିଗନ୍ତ l

ଭୀଷଣ ବାଧୁଛି ପ୍ରଭୁ ଜୀବନ ଧାରଣ ପୁଣ୍ୟ ପଥେ

ଆର୍ଯ୍ୟ ଭୂମିର ପବିତ୍ର ବିଶ୍ୱ ଗୁରୁ ଆଜି ବିପନ୍ନ ପଥେ l

ମାଗୁନୁ ତମକୁ ଆମେ ଆହେ ଚକାଡୋଳା ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟ

କେବଳ ମାଗୁଛୁ ସାଧିବାକୁ ମହୀତଳେ ସତ କାର୍ଯ୍ୟ l

ଢାଳ ପ୍ରଭୁ ଅବିରତ କୃପା ବାରି ଅବିରତ ଆମଶିରେ

କରଛୁ ପ୍ରାର୍ଥନା ଘରେ ମନ୍ଦିରେ ପ୍ରତି ସନ୍ଧ୍ୟା ସକାଳେ l