ହେ କଳା ଗୋସେଇଁ

ନୂଆ ବରଷରେ ନୂଆ ସ୍ୱର ଧାରେ

   ତମ ନାମ ଗାଉ ଥିବି

ତମରି କୃପାରେ ସଂସାର ସାଗରେ

  ନାବିକଟେ ମୁଁ ହେବି ।

ଆସୁ ଯେତେ ବାଧା ନାହିଁ ମୋର ଚିନ୍ତା

   ତମେ ମୋର ସର୍ବେ ସର୍ବା

ତମରି ଆଶିଷେ ତମରି ପରଷେ 

   କରିବି ସୁଖ ସଉଦା ।

ଶୀତ ସକାଳରେ ଶିଶିର ଟୋପାରେ 

   ତମକୁ ମୁଁ ଦେଖୁ ଥିବି

ତମରି ଭଜନେ ମୋର ମନ ପ୍ରାଣେ

   ତମକୁ ମୁଁ ବାରୁ ଥିବି ।

ଆହେ ଦିନ ବନ୍ଧୁ ଆହେ କୃପା ସିନ୍ଧୁ

  ଦିଅ ତମ ଦ୍ୱାରେ ସ୍ଥାନ

ତମରି ଭାବରେ କଳ୍ପ ବଟ ମୂଳେ 

  କରୁ ଥିବି ତୁମ ଗାନ ।

ଧନ, ଜନ ମୋର ନୁହଁ ଆପଣାର

  ତମେ ମୋର ସବୁ କିଛି

ସକାଳ ଧୂପରେ ସଞ୍ଜ ସଳିତାରେ

  ତମ ମୁଖ ଦେଖେ ନିତି ।

ଏତିକି ଗୁହାରୀ ଶୁଣ ଗିରିଧାରୀ

    କରି ଦିଅ ତମ ଭକ୍ତ

ନବ ବରଷରେ ତମରି ଭାବରେ

  ହୋଇ ଯାଏ ମୁହିଁ ମୁଗ୍ଧ ।