ହେ ଅର୍ଘ୍ୟ ଐତିହ୍ୟ

ଇତିହାସ,ତୁମେ ବିଗତ ଐତିହ୍ୟ

    କେବେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣମୟୀ,

   କେବେ ପୁଣି ବିଭୀଷିକା ।

ବକ୍ଷରେ ତୁମରି ସ୍ବର୍ଣ୍ଣାଭ ଧୂମ୍ରାଭ

    ଆଲୋକ ଅନ୍ଧାର

   ଭବିଷ୍ୟତ ଭାଗ୍ୟରେଖା ।।

କେବେ ତୀକ୍ଷ୍ଣ କେବେ କୁଟିଳ କଟାକ୍ଷ

    କେବେ ଶୌର୍ଯ୍ୟ ବୀର୍ଯ୍ୟ

    ପରାକ୍ରମର କାହାଣୀ ।

ବିଦ୍ରୋହ ବିପ୍ଳବ  ତ୍ୟାଗ ତର୍ପଣର

      ଲୁହ ଲହୁ ଭରା

    ନୀରବ ନିସ୍ପନ୍ଦ ବାଣୀ ।।

ବୀର ସୈନିକର ଦେଶ ମାତୃକାର

      ଗର୍ବ ଗଉରବ

    ବିଜୟର ଟୀକା ପାଇଁ ।

ନବ ବଧୂ ସାଜେ ଶୂନ୍ୟ ସୀମନ୍ତିନୀ

     ହେ ଅର୍ଘ୍ୟ,ଐତିହ୍ୟ

   କୁହ ତୁମେ,କିଏ ଦାୟୀ ??

କୁରୁକ୍ଷେତ୍ର ରଙ୍ଗେ ବିଭତ୍ସ ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ

     ଚକ୍ରୀ ଚକ୍ରବ୍ୟୁହ

    ନିର୍ଦ୍ଦୋଷର ପ୍ରାଣଦଣ୍ଡ ।

ଉତ୍ତର ଦିଅ ହେ  ଅନ୍ଧ ଇତିହାସ

      ଧର୍ମପଦ ବଧ

   ନୁହେଁ ଘୃଣ୍ୟ ଅପରାଧ !!

ଅନ୍ଧ ଇତିହାସ  ନୁହଁ ତୁମେ ବନ୍ଧୁ

      ଧର୍ମାନ୍ଧ ମଣିଷ

    ବହୁରୂପୀ ବ୍ୟଭିଚାର ।

ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣାକ୍ଷରୀ ତୁମ  ବଳିଷ୍ଠ ଭିତ୍ତିକୁ

     ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ପଣରେ

   କରେ ନ୍ୟୂନ ଅବିଚାର ।।

     

ବଳିଷ୍ଠ ଜାତିର   କୃତି ସଂହତିର

      ତ୍ୟାଗ,ବଳିଦାନ

    ନିଷ୍ଠା ନୈତିକତା ଫଳ ।

ଧର୍ମରେ ଧର୍ମରେ କର୍ମରେ କର୍ମରେ

      ତୁମ ପୃଷ୍ଠଭୂମି

    ହୁଏ ସ୍ବର୍ଣ୍ଣାଭ ଶୀତଳ ।।

ଜାତି ଇତିହାସ  ଭାସ୍ୱର ପ୍ରୟାସ

     ବୀର,ବୀରାଙ୍ଗନା

     ଏକନିଷ୍ଠ ବଳିଦାନ ।

ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ୱାର୍ଥ  କଲେ ପ୍ରତିହତ

      ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ଇତିହାସ

    ପାଇବ ଜାତି,ଅମ୍ଳାନ ।।