ହାରିବନି କାଶତଣ୍ଡୀ

ଭାଦ୍ରବ ମାସର ଏ କର୍ମମୟ ଜୀବନେ

     ଆଖି ଯେବେ ପଡେ ,

ତୋରି କାଶତଣ୍ଡୀର ଅଗଣାରେ 

 ନଜରକୁ ଆସେ ଶ୍ୟାମଳ ରାଣୀ ମଥାରେ

     ରହିଥିବା 

 ଶୁଭ୍ର ବର୍ଣ୍ଣର ଅତି ନିଆରା ଓଢଣୀ ଟି ଉପରେ

 ମନ ଲାଖିଯାଏ ,

 ପଲକ ମୁଦିଯାଏ ,

 ସ୍ବପ୍ନ ବି ଆସେ ଶେଯ ପାରି ରହିଯାଏ ।

 କାଶତଣ୍ଡୀ ଫୁଲ ଯେବେ ବି

  ମୁଠାଏ ସପନ 

   ଆଖିରେ ଭରି ,

     ସଳଖି ଛିଡା ହେଉଛି

 ନିର୍ଦ୍ଦୟ ବାଆ ନୁଆଇଁ ଦେଉଛି ,

 ଦେଇ ଏକ ଶକ୍ତ ପ୍ରହାର ।

ଆତ୍ମସମ୍ମାନ ଭରା ଫୁଲଟି  

ଫିଙ୍ଗି ବି ପାରୁନି 

ସ୍ୱପ୍ନ ମୁଠାକୁ 

  କି 

ଗୋଟାଇ ପାରୁନି ଶକ୍ତି ସଳଖି ଛିଡା ହେବାକୁ

ଏ ତ ଏକ ନିଦର୍ଶନ 

 ଦୁର୍ବଳ ଉପରେ ସବଳର ଅତ୍ୟାଚାରର

ତଥାପି ହାରିନି କି ହାରିବନି 

 ଏ କାଶତଣ୍ଡୀ ।

ସର୍ବଂସହାର କୋଳକୁ 

 ଶୁଭ୍ର-ଶ୍ୟାମଳ ତୂଳୀରେ 

 ଚିତ୍ରିତ କରିବା ପାଇଁ 

ଦେହରେ ଲାଗୁଛି ତାର ରାସ୍ତାର ଧୂଳି ,

ମଳିନ ପଡିଯାଉଛି ତାର ଶୁଭ୍ର ବର୍ଣ୍ଣ 

 ଚାତକ ପରି ଚାହୁଁଛି ଆକାଶକୁ 

       କହୁଛି ......

ଦେ ଢାଳି ଦେ ତୋର ବାରିଧାରା 

ଧୋଇଯାଉ ମୋର ଦେହ ,

ମିଟି ଯାଉ କଳଙ୍କ ,

ପାଇଯାଏ ମୁଁ ମୋର ପୁରୁଣା ବର୍ଣ୍ଣ

   ହୋଇଯାଏ ପବିତ୍ର ।

କେତେଥର ବେରଙ୍ଗ ହେଉଛି 

  ପୁଣି 

କେଇଟା ବାରିଧାରାରେ କରୁଛି ସ୍ନାନ

ଲୁକ୍କାୟିତ ପବିତ୍ରତାକୁ ,

 ଦୁନିଆକୁ ଦେଖାଉଛି ,,,

ତଥାପି ଦେଉଛି ବାରମ୍ବାର ଅଗ୍ନିପରୀକ୍ଷା 

ନିଜକୁ ଶୁଦ୍ଧ ପ୍ରମାଣ କରିବା ପାଇଁ ।

 

ଏ ତ ଆଉ ଏକ ନିଦର୍ଶନ ..... 

କେତେଟା ଅବଳା ଉପରେ

 ଦାନବର ଅତ୍ୟାଚାରର ।

ତଥାପି ହାରିନି କାଶତଣ୍ଡୀ  

   କି ହାରିବନି ,

ସଳଖି ଉଠିବାର ପ୍ରୟାସ ,

ଶୁଭ୍ରତାକୁ ଜାବୁଡି ଧରିବାର ଅଭ୍ୟାସ 

 କେବେ ବି ଲିଭିନି 

     କି ଲିଭିବନି ,,

ଏ କାଶତଣ୍ଡୀ କେବେ ବି ହାରିବନି ...।