ଗୁରୁଙ୍କୁ ନିନ୍ଦନା କେହି

ପିତା ମାତା ସିନା ଦେଇଥାନ୍ତି ଜନ୍ମ,

ଗୁରୁ ତ ଦିଅନ୍ତି ଶିକ୍ଷା ।

ଜୀବନ ସାର୍ଥକ କରିବାକୁ ହେଲେ,

ଆବଶ୍ୟକ ଗୁରୁଦୀକ୍ଷା ।।

ଗୁରୁଙ୍କ ଆଶିଷେ ଅନ୍ଧ ଲଭେ ଚକ୍ଷୁ,

ବାଚାଳ ହୁଅଇ ମୁକ ।

ଗୁରୁଙ୍କର ଶକ୍ତି ଜାଣିବାକୁ ହେଲେ,

ଏକଲବ୍ୟ ଆଡେ ଦେଖ ।।

ବଧିର କର୍ଣ୍ଣରେ ଗୁଞ୍ଜରଇ ଶବ୍ଦ,

ଗୁରୁଙ୍କର କୃପା ଥିଲେ ।

ଛୋଟା ବି ଛଢଇ ପର୍ବତ ଶିଖରେ,

ଗୁରୁ ସାନ୍ନିଧ୍ୟ ଲଭିଲେ ।।

ମୂର୍ଖ କାଳିଦାସ ଦସ୍ୟୁ ରତ୍ନାକର,

ଗୁରୁଙ୍କର କୂପା ବଳେ ।

ମହାଜ୍ଞାନୀ ହୋଇ ରଚିଲେ ସୁନାମ,

ସବୁଦିନ ମହିତଳେ ।।

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଧନୁର୍ଦ୍ଧର ହୋଇଲେ ଅର୍ଜୁନ,

ଭୀମ ହେଲେ ଗଦାଧାରୀ ।

ଲବ କୁଶ ଦିନେ ରାମଙ୍କୁ ଜିତିଲେ,

ଗୁରୁଙ୍କ ପାଦ ଆଦରି ।।

ଗୁରୁ ନିନ୍ଦା କରି ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ ପରା,

ଲଭିଥିଲା ପରାଜୟ ।

ଗୁରୁ ଅଭିଶାପେ ଭଷ୍ମାସୁର ଦିନେ,

ଅଗ୍ନିରେ ହେଲା ବିଲୟ ।।

ଜୀବନରେ ଆମେ ହୋଇବା ସଫଳ,

ଗୁରୁକୃପା ଥିଲେ ରହି ।

ଗୁରୁ ହିଁ ଆମର ମାର୍ଗଦର୍ଶକ,

ଗୁରୁଙ୍କୁ ନିନ୍ଦନା କେହି ।।