ଗୁରୁ ସଦା ପୂଜ୍ୟ

     "ଯାହା ଶିର ପରେ ଗୁରୁଙ୍କ ଛାୟା

     କି କରି ପାରିବ ପାପ ର କାୟା ।

ଗୁରୁ ଆଶୀର୍ବାଦେ ଶିଷ୍ୟ

               ଲଙ୍ଘିପାରେ ଯେ ଅବଶ୍ୟ

ଦୁର୍ଗମ ପାହାଡ଼ ମରୁଭୂମି ଅଚିରେ

ଅତଳ ଦରିଆ ଗର୍ଭେ

              ନାବ ବାହିନିଏ ଭବେ

ଆଶୀର୍ବାଦ ପ୍ରାପ୍ତ ଥିଲେ ଯେ ମସ୍ତକରେ ।

ଯାହା ଶିର ପରେ ହାତ

              ଗୁରୁଙ୍କର ଛାୟା ନ୍ୟସ୍ତ

କିବା ବନ୍ଧନ ହୋଇବ ଭବ ମୋହରେ

କିବା ପାପର କାୟା

                   ଅବା କି ହେବ ମାୟା

ଗୁରୁ ସର୍ବଦା ପୂଜ୍ୟ ଏହି ସଂସାରେ ।

ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧକାର

                ଦୂରୀଭୂତ ହୃଦର

ସଦଗୁରୁ ବିଚାର ଯଥା ଆଧାରେ

ଦଣ୍ଡ ବିଧାନ ଗୁଣେ

           ଆଲୋକ ବିକିରଣେ

ଚାଟ ହୁଅଇ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଯହୁଁ ଧରାରେ ।

ବ୍ରହ୍ମା ଵିଷ୍ଣୁ ମହେଶ୍ୱର

           ସକଳ ସୃଷ୍ଟି ଆଧାର

ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପରମାତ୍ମା ଶିଷ୍ୟ ହୃଦରେ

ପଦ ଯୁଗଳରେ ମନ

            ରହିଥିଲେ ଶିକ୍ଷା ଜାଣ

ସେ ଶିଷ୍ୟ ଜଗତେ ଉଚ୍ଚ ଜୀବ ଦଶାରେ ।

ଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟ ପରମ୍ପରା

              ରହିଛି ଅମ୍ଲାନ ପରା

ଆର୍ଯ୍ୟାବର୍ତ୍ତ ଭାରତ ର ହୃଦ ମଧ୍ୟରେ

ଯାହା ମସ୍ତକରେ ଛାୟା

         କି କରିବ ପାପ କାୟା

ବିଚାରିବେ ସାଧୁଜନେ ଜ୍ଞାନ ସାଗରେ ।

ଏ ମାଟି ର ହେ ଦାୟାଦ

            ନହୁଅ ଭ୍ରଷ୍ଟ ର ପଥ

ପୂର୍ବସୁରୀ ପୂର୍ବଜଙ୍କୁ କର ପ୍ରଣାମ

ଆଦ୍ୟ ଗୁରୁ ମାତା ପିତା

             ପରେ ଜଗତ ବିଧାତା

ଏହି ଭାବ ହୃଦୟରେ ହେଉ ସଂସ୍ଥାନ ।

ଗୁରୁ ବାଣୀ ଯଥା ମଣି

          ଅମ୍ଲାନ ନୁହେଁ ସେ ଗୁଣୀ

ଶିର ପରେ ରହିଥାଉ ଗୁରୁଙ୍କ ଛାୟା

ଅସାର ସଂସାରେ ତପ

               ଜପିବା ସେ ଗୁରୁକଳ୍ପ

କି କରିପାରିବ କୁହ ପାପର କାୟା ।

ଭବ ସାଗରରୁ ପାରି

         କରନ୍ତୁ ବାଙ୍କ ବିହାରୀ

ଶିର ପରେ ରହିଥାଉ ତୁମ ଆଶୀଷ

ଅଜ୍ଞାନ ବୁଦ୍ଧି ବଳରେ

           ଯଦି ପାପ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ରେ

ମୋକ୍ଷ କର ଜଗଦୀଶ ମିନତୀ ବାରେ ।