ଗୋଲାପ ଉବାଚ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ସମର୍ପିତ ବୋଲି ତନୁ ମୋର

  ପ୍ରୀତି ଭରା ରଙ୍ଗେ କରେ ଆପଣାର ।

କିଏ କହେ ମତେ ପ୍ରେମ ପରିଭାଷା 

 ପାଖୁଡ଼ାକୁ ମୋର ମଖମଲ ଶଯ୍ୟା ।

ବୁଝିଛକି କେବେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ମୋହର

 ଖାଏ ଶୀତ ଖରା କାକର ପାହାର ।

ଅଧା କଳେବର କଣ୍ଟକିତ ମୋର

 ମଖମଲ ଶଯ୍ୟା ଦେଖାଣିଆଁ ନର ।

ସବୁ କଷ୍ଟ ନେଇ ଜୀବନ ନଈରେ

 ଧାଇଁଛି ପରା ମୁଁ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ।

ପାଇବାକୁ ହେଲେ ଫୁଲର କୋମଳ

 ସହିବାକୁ ହେବ କଣ୍ଟାର ପାହାର ।

ଫୁଲ କଣ୍ଟା ଦୁଇ ବିପରୀତ ପରା

 ଯେହ୍ନେ ଦୁଃଖ ସୁଖ ଜୀବନର ଧାରା ।

ସବୁ ମିଶିଗଲେ ଜୀବନ ପୁସ୍ତକ

ହେବ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ କହୁଛି ଗୋଲାପ ।