ଘରଣୀ

ଘରଣୀ ମୋହର ଭାରି ବୁଝିବାର

ତାପରି କିଏସେ ହେବ

ସବୁବେଳେ ପରା ପ୍ରେମର ଡୋରୀରେ

ବାନ୍ଧି ସିଏ ରଖିଥିବ

ଅଭାବି ମନର ଗହନ କଥାକୁ

କିଏ ଆଉ ବୁଝିଯିବ

ଅନ୍ୟର ଓଠରେ ହସ ଦେବାପାଇଁ

ଆଖି ଲୁହ ପିଉଥିବ ।

ଉଠି ପଡୁଥିବ ସଭିଙ୍କ ଆଗରୁ

କାଉ ନକହୁଣୁ କାଆ

ଶୋଇବାକୁ ଯିବ ସଭିଙ୍କ ଶେଷରେ

ଶୋଇଗଲା ପରେ ଗାଆଁ ।

ଶାଶୁ ଶଶୁରଙ୍କ ସେବା ସେ କରିବ

ପିଲାଙ୍କର ନେବ ଯତ୍ନ

ସତେକି ଯେମିତି ଅଗଣାରେ ମୋର

ଫୁଟିଛି ଅମୁଲ୍ୟ ରତ୍ନ ।

ଗାଧୋଇ ପାଧୋଇ ଠାକୁର ପୂଜିବ

ଘରର ଶୁଭ ମାନସୀ

ଗୁରୁଜନଙ୍କର ଆଶିର୍ବାଦ ନେବ

ସ୍ନେହ ମମତା ପରସି ।

କାହା ପାଇଁ ଚାହା କାହା ପାଇଁ କଫି

କାହା ପାଇଁ ଭୁଷି ପାଣି

ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ଦେଵ ସେ ସଭିଙ୍କୁ

ସମସ୍ତଙ୍କ ମନ ଜାଣି ।

ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ପିଲାଙ୍କ ଦାୟିତ୍ୱ

ସବୁ ସେ ବୁଝିଲା ପରେ

ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସାରି ରାନ୍ଧିବା ପାଇଁକି

ପଶିବ ରୋଷେଇ ଘରେ ।

ମନ ଜାଣି ସିଏ ରୋଷେଇ କରିବ

ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଯାହା

ସଭିଏଁ ଖାଇକି ବଳିଯିବ ଯାହା

ଆନନ୍ଦେ ଖାଇବ ତାହା ।

ସନ୍ଧ୍ୟା ହୋଇଗଲେ ଚଉଁରା ମୂଳରେ

ଜାଳିବ ସେ ସଂଜବତୀ

ରୂପରେ ଗୁଣରେ ଲାଗୁଥାଏ ସିଏ

ମୋପାଇଁ ଲାବଣ୍ୟବତୀ ।