ନାରୀ

ଯନ୍ତ୍ରଣା ଜହର ପାନକରି ସିଏ

ଅମୃତ ପରଶୁ ଥାଏ

ନିଜର ଇଚ୍ଛାକୁ ଜଳାଞ୍ଜଳି ଦେଇ

ଅନ୍ୟ ପାଇଁ ଜିଉଁଥାଏ ।

ଅସରନ୍ତି କୋହ ଛାତିତଳେ ଚାପି

ସିଏ ସଦା ହସୁଥାଏ

ଅନ୍ୟ ଖୁସି ପାଇଁ ନିଜର ଦୁଃଖକୁ

ମନ ତଳେ ଚାପିଦିଏ ।

ଅବ୍ୟକ୍ତ ବେଦନା ଆକୁଣ୍ଠେ ଆଦରି

ନିତି ସେ କ୍ଷତାକ୍ତ ହୁଏ

ହେଲେ ସେ କ୍ଷତକୁ ଅନ୍ତରେ ଲୁଚେଇ

ଅକ୍ଷତ ପାଲଟୁ ଥାଏ ।

ନିଜର ପେଟକୁ ଭୋକିଲା ରଖିସେ

ଅନ୍ୟ ପେଟ ଭରୁଥାଏ

ନିଜର ଲୁହକୁ ନିଜେ ପିଇ ସିଏ

ଅନ୍ୟ ଖୁସି ଖୋଜୁଥାଏ ।

ଦେବୀ ସାଜି ସିଏ ସାହା ହୋଇଥାଏ

ବିପଦୁ କରଇ ରକ୍ଷା

ସେହି ନାରୀ ପୁଣି ନାରାୟଣୀ ସାଜେ

ନେବାକୁ ନିଜ ସୁରକ୍ଷା ।

ଦୟା କ୍ଷମା ଆଉ ସେନେହ ମମତା

ହୃଦୟରେ ଥାଏ ଭରି

ସେଥିପାଇଁ ସିଏ ଧର୍ଯ୍ୟର ବସୁଧା

ନାମଟି ତାହାର ନାରୀ ।