ବେଳାଭୂମି

କାହାକୁ ଦିଏ ସେ ଜୀବନ ଜୀବିକା

କାହାକୁ ବଞ୍ଚିବା ରାହା

ନିସ୍ତେଜ ମନକୁ ସତେଜ କରଇ

କାହାକୁ ହୁଅଇ ସାହା ।

କିଏ ଆସିଥାଏ ହସଖୁସି ପାଇଁ

ନିଜ ପରିବାର ସାଥେ

କବି ବସିଗଲେ ମୋହରି କୋଳରେ

ଲେଖଇ କବିତା କେତେ ।

କିଏ ଆସେ ପୁଣି ପ୍ରେମିକା ସାଥିରେ

ମୋର ଉପଭୋଗ ପାଇଁ

ସନ୍ତାନକୁ ନେଇ ଆସେ କିଏ ପୁଣି

ଦୂର ଦୁରାନ୍ତରୁ ଧାଇଁ ।

କା'ସାଥିରେ କେବେ କରିନି ଛଳନା

ସଭିଙ୍କୁ ଆଦରି ନିଏ

ଭୁଲିପାରେ ନାହିଁ ଜୀବନରେ ଥରେ

ମୋତେ ଯିଏ ଭଲପାଏ ।

ସଭିଙ୍କ ମନରେ ଶାନ୍ତି ଭରିଦିଏ

ନାମ ମୋର ବେଳାଭୂମି

ବରଷାକି ଖରା ଶୀତ ଓ ବସନ୍ତ

ଅବା ଆସୁ ମଉସୁମୀ ।

କେବେ ସମୁଦ୍ରର ଲହଡି ଆସି ମୋ

ଦେହରେ ବାଡେଇ ହୁଏ

ତଥାପି କାହାକୁ ଘୃଣା କରେନାହିଁ

ସଭିଙ୍କୁ ମୁଁ ଭଲପାଏ ।