ଗଛ ଆମର ମିତ

 

ଯା’ ଲାଗି ଆଜିରେ ବଂଚିଛୁ ସଭିଏଁ

ଏ ସୁନ୍ଦର ମୟ ଜଗତେ

ଜୀବନ ଦେଉଛି ଜୀବନ ରଖୁଛି

ଅଛି ପାଖେ ଆମ ସହିତେ   ।

ବହୁ ଉପକାରୀ ଆମ ପାଇଁ ସିଏ

ଆମ ପାଇଁ ଦିଏ ଜୀବନ

ସବୁକିଛି ତା’ର ବାଜି ଲଗାଏ

ରଖିବାକୁ ଆମ ପରାଣ   ।

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଖରାରେ ବିଛେଇ ଦିଏ ସେ 

ତା’ ଦେହର ବିରାଟ ଛାଇ

ପଥ ର ପଥିକ ଯାଉଥିବା ବେଳେ

ଅଟକେ ତା’ ପାଖକୁ ଯାଇ ।

ଦେହରୁ ତାହାର କାଠ ଦେଇଥାଏ                     

ରୋଷେଇ ପାଇଁ ତ ଲୋଡା ହୋଇଥାଏ

ଜଳେଇବା ପାଇଁ ଯେ ନିଆଁ 

ଖୋଜଇ ନିତି ମୋର ମାଆ  ।

ଶୀତ ଦିନରେ କାଠ ଜଲାଇ ଆମେ

କରୁ ଶୀତର ନିବାରଣ

ସତରେ ଗଛତୁ କେତେ ଉପକାରୀ

କହିଲେ ସରେନି ତୋ ଗୁଣ  ।

ଫୁଲଫଳ ପତ୍ର ଦେଇଥାଉ କେତେ

ଲାଗୁ ସବୁବେଳେ ସେବାରେ

ଆମରି ପାଇଁ ତୁ କେତେ ଯେ ମହାନ

କହି ହେବନାହିଁ କଥାରେ  ।

ତୁ ଅଛୁ ବୋଲି ତ ଆକାଶରୁ ଝରେ                                 

ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ବରଷା ରାଣୀ

ତୋ ତଳେ କେତେ ଯେ ଆଶ୍ରୟ ନିଅନ୍ତି

ହାତୀଘୋଡା, ବାଘ ବାଘୁଣୀ ।

ତୋ ଡାଳ ଉହାଡେ ବସା ବାନ୍ଧିଥାନ୍ତି

କେତେ ପକ୍ଷୀ କୀଟପତଙ୍ଗ

ସଭିଙ୍କର ତୁହି ବାସସ୍ଥଳୀ ଅଟୁ

ସମସ୍ତେ ତୋର ସାଥି ସାଙ୍ଗ    ।

ତଥାପି ରେ ଗଛ ଆଜିର ମଣିଷ

କାଟୁଅଛି ତୋତେ ନୀଇତି

ନ ଭାବିକି ତୋର ସେବାର ତ୍ୟାଗକୁ

କଷ୍ଟ ଦେଉଛି ଦିନ ରାତି  ।

କେବେ କରେ ତୋତେ ଖଣ୍ଡ ବିଖଣ୍ଡିତ

କେବେ ହାଣି କେବେ ଜଲାଏ

ହେଜେ ନାହିଁ ତୋର ଅନୁପସ୍ଥିତିକୁ

ତଥାପି ତୋ ଜୀବନ ନିଏ   ।

ତୋ ବିନୁ ଜୀଇବା ନୁହଇ ସମ୍ଭବ

ବୁଝେନି ଏ ମାନବ ଜାତି   

କାଟି ହାଣି ତୋତେ ମାରି ଦେଇଥାଏ

କରେ ପରିବେଶର କ୍ଷତି     ।

ଆସ ଆଜି ସବୁ ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀ

ପରିବେଶ ରକ୍ଷା କରିବା

କାଟିବା ନି ଗଛ ଲଗେଇବା ଚାରା

ଗଛକୁ ସୁରକ୍ଷା ଦେବା  ।

ଗଛ ଯେ ଆମର ଅଟେ ସବୁକିଛି

ସେ ଆମର ଜୀବନ ମିତ

ତା ପାଇଁ ଆମେ ତ ବଞ୍ଚିଛୁ ସଭିଏଁ 

ଜାଣ ଏହା ନିରାଟ ସତ  ।