ଏଣୁତେଣୁ - ୨୧

ଖରାରେ ବୁଲିଲେ ନାଲି ପଡ଼ିବିନି

ନୁହେଁ ମୁଁ ସୁନ୍ଦରୀ ଗୋରୀ

ତଥାପି ହସ ମୋ ମଖମଲ୍ଲୀ ବୋଲି

ବୋଲାଏ ମୁଁ ନୀଳ ପରୀ;

ନୀଳ ନିରବତାକୁ ଓଠରେ ସଜାଇ

ଆଖିରେ ମାଖଇ ଲୁହ

ଶବ୍ଦମାନେ ଯେବେ ସହାୟ ହୁଅନ୍ତି

ଛୁଟଇ କବିତା ସୁଅ ।