ଏଇ ତ ଜୀବନ

ବର୍ଷା ସହ କିଛି ସ୍ମୃତି ବାଣ୍ଟିଥିଲି

ଅବ୍ୟକ୍ତ କୋହ ଭିତରେ ;

ଭିଜା ଭିଜା ମାଟି କାନ୍ଦେ କଇଁ କଇଁ

ଆଖିଏ ଲୁହ ଆଖିରେ ।

ମରିଯାଇଛି ମୋ ଆଶା ଅଭିଳାଷ

କୋହଉଠେ ଅସୁମାରି ;

ହୃଦୟ ହୀନାର ହୀନ ମନ୍ୟତାରେ

ଜଳିଯାଏ ଝୁରି ଝୁରି।

ସେନେହି ଆଖିରେ ଲୁହକୁ ଆବୋରି

ଜୀବନକୁ ଭୁଲିଯାଇ ;

ଅଧୁରା ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଆଖିତଳେ ଚାପି

କାନ୍ଦି ଉଠେ କଇଁ କଇଁ ।

ରୂପକୁ ସଜେଇ ଅଭିନୟ କରେ

ଅଧୁରା ରହେ କାହାଣୀ ;

ସେ ମାନବିକତା ମଉଳି ଗଲାଣି

ଲୋକମୁହେଁ କଳଙ୍କିନୀ ।

ଚୋରାଇନେଇଛି ମୋ ମୁହଁର ହସ

ଆକୁଳ ବିଦଗ୍ଧ ମନ ;

ଶୁଭୁନାହିଁ ଆଉ ବସନ୍ତ ବେଳାରେ

ସୁମଧୁର କୁହୁତାନ ।

ପାଉଁଶ ତଳର ସ୍ବପ୍ନ ରୋଷଣିରେ

ଅତୃପ୍ତ ଆତ୍ମା ଖୋଜଇ ;

ତୁମ ନୀରବତା ଆଣେ ଅବସାଦ

ଜୀବନକୁ ଭୁଲିଯାଇ ।

ଶେଷ ଫଗୁଣ ର ଚିଠି ସେ ଲେଖୁଛି

ଅଧୁରା ସ୍ୱପ୍ନକୁ ନେଇ ;

ମାଟିରୁ ଆକାଶ ଆକାଶ ରୁ ମାଟି

ନିଃସଙ୍ଗତା ଭରିଥାଇ ।

ଆହତ ମନ ମୋ ଲୋଡୁନାହିଁ ଆଉ

କୁସୁମିତ ଫୁଲବନ

ବୟସର ଆଗେ ଫିକା ଏ ଆୟୁଷ

ତୁଟିଛି ସାରା ସପନ ।

ଅଭିମାନୀ ଭକ୍ତ ଭାବ ତନ୍ମୟରେ

ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି କାନ୍ଦେ ;

ଅତିଥି ପରାଏ ବିଦଗ୍ଧ ଜୀବନେ

ଭକ୍ତି ରସାମୃତ ଛନ୍ଦେ ।

ପ୍ରତାରଣା ଆଣେ ବିଦଗ୍ଧ ଜୀବନେ

ପାରିବାରିକ କଳହ ;

ଜୀବନ ର ଶେଷ ଚିଠି ଲେଖିଦିଏ

ସଂସାରୁ ଛଡାଇ ମୋହ ।