ବିଦଗ୍ଧ ଜୀବନ

ବର୍ଷା ସହ କିଛି ସ୍ମୃତି ବାଣ୍ଟିଥିଲି

ଅବ୍ୟକ୍ତ କୋହ ଭିତରେ ;

ଭିଜା ଭିଜା ମାଟି କାନ୍ଦେ କଇଁ କଇଁ

ଆଖିଏ ଲୁହ ଆଖିରେ l

ସେନେହି ଆଖିରେ ଲୁହକୁ ଆବୋରି

ଜୀବନକୁ ଭୁଲିଯାଇ ;

ଅଧୁରା ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଆଖିତଳେ ଚାପି

କାନ୍ଦି ଉଠେ କଇଁ କଇଁ ।

ନଈ ପଠାର ସେ କାଶତଣ୍ଡି ଫୁଲ

ସ୍ଵପ୍ନରେ କେବେ ମଉଳେ ;

ଆଧୁନିକ ନାରୀ କୋହଚାପି କାନ୍ଦେ

ପ୍ରିୟାର ଓଢଣୀ ତଳେ ।

ରୂପକୁ ସଜେଇ ଅଭିନୟ କରେ

ଅଧୁରା ରହେ କାହାଣୀ ;

ସେ ମାନବିକତା ମଉଳି ଗଲାଣି

ଲୋକମୁହେଁ କଳଙ୍କିନୀ ।

ପାଉଁଶ ତଳର ସ୍ବପ୍ନ ରୋଷଣିରେ

ଅତୃପ୍ତ ଆତ୍ମା ଖୋଜଇ ;

ତୁମ ନୀରବତା ଆଣେ ଅବସାଦ

ଜୀବନକୁ ଭୁଲିଯାଇ ।

କାଗଜ ଡଙ୍ଗାକୁ ସଜେଇ ରଙ୍ଗେଇ

ନଈ ମୁହାଣେ ଭସେଇ ;

ଏ ମାୟା ସଂସାର ସପନ ଢେଉରେ

ନିଜକୁ ଡଙ୍ଗା ସଜେଇ ।

ଶେଷ ଫଗୁଣର ଚିଠି ସେ ଲେଖୁଛି

ଅଧୁରା ସ୍ୱପ୍ନକୁ ନେଇ ;

ମାଟିରୁ ଆକାଶ ଆକାଶରୁ ମାଟି

ନିଃସଙ୍ଗତା ଭରିଥାଇ ।

କରୋନା ବିଚଳିତ ଜୀବନେ ଏଇ

ମନହୁଏ କଲବଲ ;

ଭାବାବେଗେ ଖାଲି ଈଶ୍ୱର ଭରସା

ମୁକ୍ତିର ପଥ ସରଳ ।

ଅଭିମାନୀ ଭକ୍ତ ଭାବ ତନ୍ମୟରେ

ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି କାନ୍ଦେ ;

ଅତିଥି ପରାଏ ବିଦଗ୍ଧ ଜୀବନେ

ଭକ୍ତି ରସାମୃତ ଛନ୍ଦେ ।

ବନ୍ଧୁକ ମୁନରେ ଜୀବନ ବଞ୍ଚୁଛି

କର୍ତ୍ତବ୍ୟକୁ ଆପଣେଇ ;

ନାସ୍ତିକ ବିଚାରା ଆସ୍ତିକ ସାଜିଛି

ମନ୍ଦିର ଭ୍ରମଣ ପାଇଁ ।

ଅନଲାଇନ୍ ଆସର ଆଜି ପରାଦିନେ

ହୃଦୟର ପରିଭାଷା ;

ଭରଚୁଆଲ୍ ବିବାହେ ଆଧୁନିକ ନାରୀ

ମନେରେ ଭରେ ନିରାଶା

ପ୍ରତାରଣା ଆଣେ ବିଦଗ୍ଧ ଜୀବନେ

ପାରିବାରିକ କଳହ ;

ଜୀବନର ଶେଷ ଚିଠି ଲେଖିଦିଏ

ସଂସାରୁ ଛଡାଇ ମୋହ ।