ଏଇ ତ ଜୀବନ....

ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ଏକ ସମ୍ପର୍କର ନାମ ,

କେବେ କେବେ ପ୍ରବଞ୍ଚନା ସୃଷ୍ଟି କରେ ଭ୍ରମ .

ସଭିଙ୍କ ହୃଦୟ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ,

କିନ୍ତୁ ହୃଦ ବନ୍ଧା ଡୋରି ଅଭିନ୍ନ .

ମନ ମିଶିଗଲେ ଲାଗେ ସବୁ ଭଲ ,

କିନ୍ତୁ ଅମାନିଆ ମନ କେବେ ମାନେ ନାହିଁ ବୋଲ .

ସମ୍ପର୍କରେ କପଟତା ଅଟେ ବିଷଧର ସର୍ପ ସମ ,

କେବେ ଯେ ଦଂଶନ କରେ ସୃଷ୍ଟି କରି ଅନେକ ଭ୍ରମ .

ବନ୍ଧୁ କେବେ ପିନ୍ଧେ ନାହିଁ କପଟର ମୁଖା,

ସେ ତ ନିର୍ମଳ ମନେ କରେ ସମ୍ପର୍କର ରକ୍ଷା .

ଅହଙ୍କାର ମିଥ୍ୟା ନୁହେଁ ତାର ଅଳଙ୍କାର ,

ଗଢେ ନା ସେ ମାୟାଜାଲ ଲଂଘି ସୀମା ବନ୍ଧୁତ୍ୱର .

ନିଃସ୍ଵାର୍ଥ ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ର ନାହିଁ ପଟାନ୍ତର ,

ନିବିଡ ଓ ସକତେ ବନ୍ଧା ହୃଦ ଡୋର ଏ ସମ୍ପର୍କର .

ଅତୀତ ଯେ ସଙ୍ଗେ ଥାଏ ସ୍ମୃତି ହୋଇ ,

ବର୍ତ୍ତମାନ ସୁନ୍ଦର ହୁଏ ବନ୍ଧୁଙ୍କର ମେଳ ପାଇ.

ନୁହେଁ ସେ ମୁଖାଧାରୀ ସ୍ୱାର୍ଥପର ବୁଝେ ଏ ସମ୍ପର୍କ ,

ଦେଖେ ସବୁ ବାଣ୍ଟି ଚାଲେ ସୁନ୍ଦର ସମ୍ପର୍କର ଅର୍କ  .

ସମୟ ଯେ ସବୁ ଦେଖେ ଚେତେଇ ବି ଦିଏ ,

ତା ସ୍ରୋତରେ ସବୁ ଭାସି ଯାଏ କିନ୍ତୁ ସ୍ମୃତି ରହି ଯାଏ.

ଦୂରେ ରହି କିଏ ଖୋଜେ କିଛି ସ୍ମୃତି ବାଲ୍ୟବନ୍ଧୁ ମେଳିର ,

ତଥାପି ସେ ଦୂରେ ଥାଇ ଆନନ୍ଦେ ବିଭୋର ଛବି ଦେଖି ମେଳର.

ପାଶେ ଥାଇ କିଏ ହୁଏ ଆତ୍ମହରା କହେ "ଏଇ ତ ଜୀବନ",

ସମୟକୁ ସାକ୍ଷୀ ରଖି ଦେଖିବାକୁ ଅପେକ୍ଷାରେ ଆଗାମୀ ମେଳିର ଦିନ .

ହସ ଗୀତ କବିତା ଗଳ୍ପ କିଛି ଅନୁଭୂତି ,

ସବୁ କିଛି ବାଣ୍ଟି ହୁଏ ବନ୍ଧୁ ସଙ୍ଗେ ହୋଇ ତ ଏକାଠି.

ମୃତ୍ୟୁ ବରିବାକୁ ଯେବେ ହୋଇଥିଲା ମନ ,

ବନ୍ଧୁ ସଙ୍ଗ କିନ୍ତୁ ବଢ଼ାଇଛି ଦେଖିବାକୁ ବଞ୍ଚିବା ସପନ.

ବଞ୍ଚିବାର ମାନେ କେବେ ଖୋଜେ ନାହିଁ ମନ ,

କିଛି ସ୍ମୃତି କିଛି ସମ୍ପର୍କ ," ଏଇ ତ ଜୀବନ ".