ଏଇ ମୋ ଜନମ ଭୂଇଁ

  ଏଇ ମୋ ଜନମ ଭୂଇଁ,

  ସନ୍ତାନେ ତାହାର ବାତ୍ସଲ୍ଯେ ବାନ୍ଧିଛି

  ସ୍ନେହର ତୁଳନା ନାହିଁ ।

  ଚରଣରେ ଯାର ବହେ ଗଙ୍ଗା ଧାର

  ମସ୍ତକରେ ହିମାଳୟ ,

  ସନ୍ତାନ ତାହାର ବଡ ସୁର ବୀର 

  ନାହିଁ ତ କାହାକୁ ଭୟ ।

  ବୁକୁରେ ଯାହାର ଫଳେ ସୁନା ଫଳ

   ସେଇ ମୋ ଜନମ ଦେଶ ,

   ସୁଜଳା ସୁଫଳା ଚିର ଶଶ୍ଯ ଶ୍ଯାମଳା

   ଏଇ ମୋ ଭାରତ ବର୍ଷ ।

   ଏ ମାଟିରେ ରାମ ଜନମ ହୋଇଥିଲେ 

   ବଧିଲେ ଲଙ୍କା ରାବଣ

   ବିପୁଳ ବନରେ ଗମନ କାଳରେ 

   ଅହଲ୍ୟା କଲେ ତାରଣ ।

   ବାର ବରଷର ନାଉଁରି ପୁଅ ସେ 

   ନାଁ ତାର ବାଜି ରାଉତ ,

   ମାଟି ମାଆର ଲାଗି ପ୍ରାଣ ବଳି ଦେଇ 

   ରଖିଲା ମାଟିର ମହତ ।

  ଏଇ ମୋ ଭାରତେ ସବୁତକ ଅଛି

  ନାହିଁ ବୋଲି କିଛି ନାହିଁ ,

  ଯାହା ଏ ଭାରତେ ନାହିଁ ବୋଲି ଅଛି 

  ତାହା ଏ ଜଗତେ ନାହିଁ ।

  ଏଇ ମୋ ଜନମ ଭୂଇଁ

  ଏଇ ମୋ ଜନମ ଭୂଇଁ ,

  ସନ୍ତାନେ ତାହାର ବାତ୍ସଲ୍ଯେ ବାନ୍ଧିଛି 

  ସ୍ନେହର ତୁଳନା ନାହିଁ ।