ଏ ଯୁଗରେ ଦୁହିତା

ସୀତାଲୋ 

ତୁ ଆଉ ମାଟିରୁ ଜନମ ହେବୁନି

ଏ ଯୁଗର ଏହି କଳୁଷ ଜଗତେ

ବଞ୍ଚିବାର ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିବୁନି ।

ଜନକ ରାଜାର ହଳରେ ବାଜିତୁ

ଜନମିଲୁ ସୀତା ନନ୍ଦିନୀ 

ଅଯୋଧ୍ୟା କୁମାର ଶିବଧନୁ ଭାଙ୍ଗି

କରିଥିଲେ ତୋତେ ଘରଣୀ ।

ଏ ଯୁଗର ମାତା ଜନ୍ମିଲେ ଦୁହିତା 

ଘରେ ଟିକେ ଥଳ ପାଏ ନି

ନିତି ଜଳେ ତା ଜୁଇରେ ଜୀବନ

ବଞ୍ଚିବାର ରାହା ପାଏନି ।

ଏଠି ଜନମ ଆଗରୁ ଭୃଣ ହତ୍ୟାହୁଏ 

ମାଆ ସାଜେ ଅପରାଧିନୀ 

ଯଦି ଜନ୍ମ ହୁଏ ଝିଅ ତା ଜୀବନ 

ପାଦେ ପାଦେ କୁଳ କଳଙ୍କିନୀ ।

ଏଠି ବଞ୍ଚେ ନିତି ଅବଳା ଦୁର୍ବଳା

ହୋଇ କାହା ସଯ୍ୟାସଙ୍ଗିନୀ

ନିତି ଲୁଟ୍ ହୁଏ ଝିଅଙ୍କ ଇଜତ

ସ୍ବେଚ୍ଛା ମରଣ ବି ମିଳେନି ।

କେବେ ବଧୁ ହତ୍ୟା, କେବେ ଭୃଣହତ୍ୟା 

ଧର୍ଷଣ ବି ବାଦ ପଡ଼େନି

ଝିଅଙ୍କ ଜୀବନ ମାଟି ପିତୁଳାଲୋ

ମାଆ ଜନ୍ମ ଦେବାପାଇଁ ଡରିଲେଣି ।

ଅର୍ଥର ଅଭାବେ ସ୍ବଭାବ ବି ନଷ୍ଟ 

ତାଙ୍କୁ ଟିକେ ଲାଜ ମାଡି଼ବନି 

ପ୍ରତିଶୃତି ଦେଇ ଚୋଟ ମାରିଦେବେ

ବିକିବେ ବନ୍ଧୁଙ୍କୁ ନିଜ ଘରଣୀ ।

ଅତ୍ୟାଚାର କରି ନିଆଁରେ ପୋଡି଼ବେ

ପାଉଁଶ ବି ପତା ମିଳିବନି

ସୀତାଲୋ ତୁ ଆଉ ଏଇ ଯୁଗରେ

ମାଟିରେବି ମିଶି ପାରିବୁନି ।

ସୀତାଲୋ ତୁ ମାଟିରୁ ଜନମି

ଆଉ ମାଟି ଭିତରକୁ ଯିବୁନି ।