ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କିଛି ଲେଖିନାହିଁ

ସାଇତି ରଖିଛି ହୃଦୟେ ଗୋପନେ

      ମୋ ପ୍ରିୟାର ମଧୁସ୍ମୃତି,

ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କିଛି ଲେଖିନାହିଁ ତାହା

      ମନେ ମୋ ମହକୁ ଅଛି |

ସାହସ ପାଇନି ଲେଖିବାକୁ କେବେ

      ଶବ୍ଦ ପାଉନି ମୁଁ ଖୋଜି,

ଜାଣି ପାରୁନି ମୁଁ ଆରମ୍ଭ କେମିତି

      ଭାବନା ମୋ ଯାଏ ହଜି |

କଲମ ମୋହର ସ୍ଥିର ହୋଇଯାଏ

      ଛନ୍ଦଭରା ହୁଏନାହିଁ,

ହୃଦୟକୁ ମୋର ଥୋଇବି କେମିତି

      ସ୍ପନ୍ଦିତ ସେ ରହି ରହି |

ସାଗର ପରି ଯେ ଚିର ତରଙ୍ଗୀତ

      ହୋଇନି କେବେ ବି ସ୍ଥିର,

ସ୍ଥିର କାଗଜରେ କି ଛବି ଆଙ୍କିବି

      କେଉଁ ଦିଗବଳୟର |

ଫଗୁଣରେ ଫଗୁ ରଙ୍ଗ ନାନା ଜାତି 

      ଶ୍ରାବଣର ବର୍ଷାଧାରା,

ଆକାଶ ପରି ତା ଉଦାର ହୃଦୟ

      ସତେ କି ପ୍ରୀତିର କାରା |

ଘନ ବନାନୀର ସ୍ବର୍ଗୀୟ ସୁଷମା

      ସତେ ଶ୍ୟାମ ପ୍ରୀତିଝରା,

ଧୀର ସମୀରଣେ ମର୍ମର ଧ୍ୱନିରେ 

      ସଦା ହୁଏ ଯେ ଅଧିରା |

ବାସ୍ତବତା କେବେ ଲେଖି ହେବ ନାହିଁ

      ତେଣୁ କିଛି ଲେଖିନାହିଁ,

ଅନାବିଳ ପ୍ରୀତି ଦେଖାଇ ହୁଏନା

      ଅନୁଭବେ ଯାଏ ଛୁଇଁ |