ଦୟଣା ଚୋରି

ରଙ୍ଗବେରଙ୍ଗର ଫୁଲ ତୁଳସୀ ଚୂଳ

ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗେ ଶୋଭିତ ନିତି ଦୟଣା ମାଳ ।

ଫୁଲରଙ୍କା ଜଗନ୍ନାଥ ଫୁଲ ପାଗଳ

ଫୁଲରେ ଫୁଲରେ ସଜ ସଞ୍ଜ ସକାଳ।

ପଦ୍ମ ଚମ୍ପା ଜୁଇ ଜାଇ ମଲ୍ଲି ନିଆଳି

ସୁଗନ୍ଧରାଜ କଦମ୍ବ ଗଙ୍ଗଶିଉଳି ।

ଗୋଲାପ ଅଶୋକ ଗେଣ୍ଡୁ ମରୁଆ ଫୁଲ

ରଙ୍ଗଣୀ ରଜନୀଗନ୍ଧା କୁନ୍ଦ ବକୁଳ ।

ଫୁଲେ ଫୁଲ ଆଭୁଷଣ ଫୁଲରେ ସଜ

ଫୁଲବାସ ଫୁଲବେଶ ଫୁଲର ଶେଯ ।

ମଠ ମନ୍ଦିର ରୁ ସବୁ ଫୁଲ ଆସଇ

ମହମହ ଚଉଦିଗ ବାସ ବାସଇ ।

ଫୁଲ ପତ୍ର ଖଞ୍ଜାଯାଇ ମାଳ ଯେ ଗୁନ୍ଥା

ଅଧରମାଳା ପୁଷ୍ପ ତିଳକ ଝୁମ୍ପା ।

ବାରଲାଗି ପାଟ ସାଥେ ଫୁଲ ସୁଷମା

ଶବଦ ମିଳେନି ଦେବା ପାଇଁ ଉପମା ।

ଫୁଲ ପତ୍ର ଭିତରେ ତ ସବୁଠୁ ସାର

ଦୟଣା ମାଳ ଆହା କେଡେ ସୁନ୍ଦର ।

ଶ୍ରୀଭୂଜରେ କେରିକେରି ଦୟଣା ମାଳ

ସେତ ଭକତଙ୍କୁ କରେ ପାଗଳ ।

ଦୟଣାର ମାଳ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରିୟ

କେରିକେରି ପତ୍ର ତାର ସୁଗନ୍ଧମୟ ।

ତୁଳସୀ ପତର ପରି ସେତ ପବିତ୍ର

ସର୍ବଦେବ ପ୍ରିୟ ତାର ଫୁଲ ପତର ।

ଭକ୍ତରଙ୍କା ମହାପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତ ବତ୍ସଳ

ଭାବ ଭକତିର ରୂପ ଦୟଣା ମାଳ ।

ପହୁଡ ଭାଙ୍ଗିବାଠାରୁ ବଡସି°ହାର

ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗରେ ଲୋଟେ ତାର ଶୋଭାସମ୍ଭାର ।

ସତ୍ୟଯୁଗେ ଦୟଣା ଥିଲା ଦୈତ୍ୟ ଏକ

ପ୍ରବଳ ପ୍ରତାପୀ ସେ ନାମ ଦମନକ ।

ଅତ୍ୟାଚାର କରୁଥିଲା ଜଳରେ ରହି

ଥରହର କରୁଥିଲା ସଭିଙ୍କୁ ସେହି ।

କରିଥିଲା ସତେ କିଛି ଜୀବନେ ପୂଣ୍ୟ

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହସ୍ତରେ ହେଲା ତାର ନିଧନ ।

ସେହି ପୂଣ୍ୟ ପାଇଁ ହେଲା ଦୟଣା ତୃଣ

ଫୁଲ ପତ୍ର ତାର କିଣେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମନ ।

ନନ୍ଦନକାନନ ସ୍ବର୍ଗ ଉପବନରେ

ସୁଗନ୍ଧ ସେ ବୁଣୁଥାଏ ସ୍ବର୍ଗ ରାଜ୍ୟରେ ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କର ପ୍ରିୟ ବୋଲି କଳିରେ ସେତ

ମର୍ତ୍ତ୍ୟମଣ୍ଡଳକୁ କଲା ଶୋଭିତ ।

ଚୈତ୍ରମାସ ର ଶୁକ୍ଳ ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶୀ ରେ

ଦମନକ ବଧ କରିଥିଲେ ଠାକୁରେ ।

ସେଦିନ କଥାକୁ ପ୍ରଭୁ ହେଜି ମନରେ

ଦୟଣା ଚୋରୀ କରନ୍ତି ସେହି ଦିନରେ ।

ବାରମାସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ତେର ପରବ

ତହିଁରୁ ଏକ ଦୟଣା ଚୋରୀ ଉତ୍ସବ ।

ସେତେବେଳେ ମଦନଙ୍କ ପଡଇ ଖୋଜା

କାମଦେବ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରେ ହୁଅନ୍ତି ପୂଜା ।

ଶିବଙ୍କ କୋପରୁ କନ୍ଦର୍ପ କାମଦେବ

ହେଲେ ଅଙ୍ଗହୀନ ନାମ ହେଲା ଅନଙ୍ଗ ।

ଅଙ୍ଗ ସିନା ନାହିଁ ତାଙ୍କ ପ୍ରଭାବ ଅତି

କାମଶର ମାରି କାମ ନିଆଁ ଜାଳନ୍ତି ।

ବସନ୍ତ ଋତୁରେ ବହେ ମଳୟ ବାଆ

ମନେ ଜଳେ କାମଜ୍ବଳା କାଉଁରୀ ନିଆଁ ।

ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ପାଇଁ ତାମସିକ ପ୍ରବୃତ୍ତି

ଭାବେ ଭରିଦେବା ପାଇଁ ଭାବ ଭକତି।

ଦମନକ ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶୀ ପୂର୍ବ ଦିନଟି

ଅନଙ୍ଗ ତ୍ରୟୋଦଶୀ ସେଦିନ ତିଥି।

କାମଦେବଙ୍କର ଏକ ପଟ୍ଟଚିତ୍ର ଟି

ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରେ ସେତ ପୂଜା ହୁଏଟି ।

ଦୟଣା ଚୋରୀ ନାୟକ ଶ୍ରୀରାମ କୃଷ୍ଣ

ଜଗନ୍ନାଥ ବହ୍ଲଭ ମଠକୁ ଗମନ ।

ଗଜଦନ୍ତ ପାଲିଙ୍କି ତ ସଜ ହୁଅଇ

ବେଶହୋଇ ରାମକୃଷ୍ଣ ବସନ୍ତି ତହିଁ ।

ବିମାନବଡୁ ପାଲିଙ୍କି ବୋହି ନିଅନ୍ତି

ଆଗେ କାମଦେବ ପଟ୍ଟଚିତ୍ର ଚଳନ୍ତି ।

କାମ ମର୍ଦ୍ଦନର ପାଇଁ କାମଦେବ ଙ୍କୁ

ଡାକୁଥାନ୍ତି ଭକ୍ତ ନିଅ ଭକ୍ତି ମାର୍ଗକୁ ।

ଜଗନ୍ନାଥ ବହ୍ଲଭ ସେ ମଠ ସୁନ୍ଦର

ଦୟଣା ଚୋରୀ ଯହିଁ ହୁଏ ହୁନ୍ଦର ।

ଦିଅଁମାନଙ୍କର ପୂଜା ବିଧିବିଧାନ

ବିସର୍ଜନ ହୋଇଥାନ୍ତି ତହୁଁ ମଦନ ।

ଦୟଣା ଗଛ ଧରି ରାମ କୃଷ୍ଣ ଭାଇ

ବଡଦେଉଳକୁ ତ ଫେରିଥାନ୍ତି ସେହି ।

ଭୂଦେବୀ ଶ୍ରୀଦେବୀ ଯେ ମଦନମୋହନ

ପ୍ରଥମେ ଦୟଣା ହୁଏ ତାଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ ।

ତାପରେ ଚତୁର୍ଦ୍ଧାମୂର୍ତ୍ତି ଦୟଣା ନାଇ

ପୁଲକିତ ହୁଅନ୍ତି ସେ ମହକ ପାଇ ।

ଦୟଣା ର ମହକରେ ମହକେ ଧରା

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ରୂପ ସେ ଆହାକି ତୋରା ।

ଦୟଣା ଚୋରୀ କାହାଣୀ ଭାବର ଗୀତି

ତାମସିକ ଶକ୍ତି ହୁଏ ନିର୍ଗୁଣ ଭକ୍ତି ।

ଦମନକ ଦୟଣା ସେ କଥା ଅମୃତ

ଦୈତ୍ୟ ଦମନକ ହେଲା ପରମ ଭକ୍ତ ।

ଧନ୍ୟ ଲିଳାମୟ ତୁମ ଲିଳା ଅପାର

ଦୈତ୍ୟ କୁ ମାରି କଲ ତାକୁ ଅମର ।

ଦମନକ ଦୈତ୍ୟ ଆଜି ଦୟଣା ମାଳ

ନିତି ଶୋଭାପାଏ ତୁମ କର କମଳ ।

ସକାଳ ବେଶରୁ ପୁଣି ବଡସି°ହାର

ନିତ୍ୟବେଶେ ନିତି ଲୋଡା ଦୟଣା ପତ୍ର ।

କେରି କେରି ଦୟଣା ପତର ତୋରା

ଜାତି ଜାତି ଔଷଧୀୟ ଗୁଣରେ ଭରା ।

ଦୟଣା ପତର ଲାଗେ ପାଟିକୁ କଷା

ରୋଗ ଉପଶମ ପାଇଁ ହୁଏ ଭରଷା ।

ହୃଦୟ ରୋଗକୁ ସେ କରେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ

ଚର୍ମ ରୋଗ ଉପଶମ କରଇ ଜାଣ ।

ସର୍ବ ଗୁଣ ସମ୍ପର୍ଣ୍ଣା ଏ ଦୟଣା ପତ୍ର

ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଭାରି ଆଦର ।

ଦୟଣା କହେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପାଇବା ପାଇଁ

କାମ କ୍ରୋଧ ଠାରୁ ରୁହ ଦୂରେଇ।