ଦୂର ଦିଗନ୍ତର ସାଧବ ବୋହୂ

ଦୂର ଦିଗନ୍ତର ସାଧବ ବୋହୂଟେ ଚାଲୁଥିଲା ନଇଁ ନଇଁ ,

ଦେଖି ତା ଚେହେରା ମନ ମୁଗ୍ଧ ହେଲା,ଗଲି ତା ପଛରେ ଧାଇଁ ।

ଝରଣା ପରି ତା କୁଳୁ କୁଳୁ କଥା, ଚାଲି ତାର ନଦୀ ପରି,

ସ୍ୱର୍ଗ ଅପସରା ମେନକା,ଉର୍ବଶୀ କେହି ନୁହେଁ ତା ସରି ।

ନାଲି ଟୁକୁ ଟୁକୁ ଓଠରେ ତାହାର ହସ ଫୁଲ ଚୁନା ଚୁନା,

ଦେଖି ତା ମୁକୁତା ଭରା ଖିଲି ହସ ମନ ହେଲା ଆନମନା ।

ତନୁପାତେଳି ତା ଦେହେ ଖେଳୁଥିଲା ହଳଦୀ ରଙ୍ଗର ଶାଢୀ,

ହାଲକା ପବନରେ କଳା ଘନ କେଶ ଯାଉଥିଲା ଧୀରେ ଉଡି ।

ପାଦରେ ତାହାର ଶୋଭା ପାଉଥିଲା ସରୁ ଅଳତାର ଗାର,

ନୀଳ ସାଗରର ଢେଉ ପରି ଥିଲା ତା ଆଖି କଜ୍ଜଳ ଗାର ।

ମଥାରେ ତାହାର ନାଲିଆ ଟିକିଲି ସତେକି ନାଲିଆ ଜହ୍ନ,

ହୃଦୟରେ ତାର ଘର କରିବାକୁ ବ୍ୟାକୁଳ ସତେ ମୋ ମନ ।

ତା ପାଦର ସେଇ ରୁପା ପାଉଁଜିର ରୁଣୁଝୁଣୁ ବୀଣା ସ୍ୱର,

ବନସ୍ତେ ସତେକି ବାଜିଉଠୁଥିଲା ମୁର୍ଚ୍ଛନା ଯେ ସଙ୍ଗୀତର ।

କାଖରେ ତାହାର ଭରା କଳସୀଟି ଶୋଭା ପାଉଥିବା ଦେଖି,

ଧୀରେ ଧୀରେ ତାର ପାଖକୁ ଗଲି ମୁଁ ମନରେ ସାହସ ରଖି ।

ପାଖେ ତା ପହଞ୍ଚି ପଚାରିଲି ତାକୁ," ସାଧବବୋହୂ ହେ ଶୁଣ,

କି ନାମ ତୁମର ,କେଉଁଠି ରହୁଛ, ଜାଣିବାକୁ ମୋର ମନ ।

ମୋ କଥାକୁ ଶୁଣି ସାଧବବୋହୂଟି କହିଲା ଓଠକୁ ଚିପି,

ଅହଲ୍ୟା ମୋହର ଭଲ ନାମ ପରା, ଡାକ ନାମ ମୋର ଟିକି ।

ଦୂର ଦିଗନ୍ତର ପଲ୍ଲୀ ଗାଁ ପାଖେ କୁଡ଼ିଆ ଛପର ମୋର,

ରହୁଛି ମୁଁ ସେଠି ବୃଦ୍ଧ ବାପା ସାଥେ ସେଇଟି ମୋହର ଘର ।

କହିଲି ରୂପସୀ ବିବାହ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେବି ଯାଇ ତୁମ ଘରେ,

ରାଜି କି ଅରାଜି କୁହ ଗୋ ମାନସୀ ଓଠ ଖୋଲି ତୁମ ଥରେ ।

ଲାଜେଇ ଲାଜେଇ କହିଲା ଅହଲ୍ୟା ଓଠ ଚିପି ତାର ଧୀରେ,

ଠକିବନି ମତେ ବାପାଙ୍କୁ ମନେଇ ନେବ ହାତଧରି ଘରେ ।

ଶେଷରେ ସପନ ସତ ହେଲା ମୋର ଆଣିଲି ବିବାହ କରି,

ଆଜି ସେ ସାଜିଛି ନାଲି ତୁକୁଟୁକୁ ସାଧବବୋହୂ ମୋହରି ।

ରୋଜା ପଣ୍ଡା

ପୂର୍ଣ୍ଣାନନ୍ଦ ଭବନ , ନେତାଜୀ ନଗର,ମଧୁପାଟଣା

କଟକ-୭୫୩୦୧୦