ମାଟିର ମଣିଷ

ମାଟିର ମଣିଷ     ମାଟିରେ ମିଶିବୁ

     ଗରବ କରୁଛୁ କିଆଁ

କ୍ଷଣିକ ଜୀବନ     ଜୁଇରେ ଜଳିବ

     ହୋଇବୁ ପାଉଁଶ ନିଆଁ ।

ମୋର ମୋର କହି   ଅମର ହୋଇବୁ

     ଭାବୁଛୁ ଏହା କି ତୁହି

ମହ ମାୟା ଭରା    ଏସାରା ସଂସାରେ

       ଅମର ହୋଇନି କେହି ।

ସ୍ୱ କରମେ ତୁହି     ହୃଦୟେ ରହିବୁ

       ସବୁରି ଆଶିଷ ପାଇ

ବଢୁ ଥିବୁ ଯଦି      ଆଗକୁ ଆଗକୁ

       ଦାନଦକ୍ଷିଣା ଯେ ଦେଇ ।

ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି ଯେ     କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ପରା

      ଆଜି ଅଛି କାଲି ନାହିଁ

ଦୁନିଆ ହାଟରେ     ଯେତିକି ନାଟକ

      ସବୁତ ତାହାରି ପାଇଁ ।

ପାରୁଅଛୁ ଯଦି       ଅରଜି ପକାତୁ

      ଅମାପ ଜ୍ଞାନକୁ ତୁହି

ଭାଙ୍ଗିବ ନାହିଁ କି      ଛିଡିବ ନାହିଁ ସେ

      ମଲା ଯାଏଁ ଥିବ ସେହି ।

ଜ୍ଞାନ ବଳେ ତୁହି       ବଳିଆର ହୋଇ

      ପାଇବୁ ମାନସମ୍ମାନ

ସାହିରେ ଭାଇରେ       ସଭାସମିତିରେ

      ବଢିବ ଆପଣା ମାନ ।