ଦୁଷ୍ଟ ଆଖି

ରାତ୍ରିର ସନ୍ତର୍ପଣରେ

ସବୁ ଶୋଇ ଗଲା ପରେ

ଖୋଜେ ମୋ ଆଖି ତୁମକୁ

ପ୍ରୀତି ଭିଜା ପଲକରେ ।

ହେ ପ୍ରିୟତମା,

ତମେ ଆସିବ ନା ନହିଁ ଜାଣେନା

ହେଲେ ତମେ ଆସି ସାରିଛ

ମୋର ପ୍ରତିଟି ସପନରେ ।

ତୁମେ ଆସିଛ ଆଉ ବସିଛ

ତମେ କହୁଚ ମୁଁ ଶୁଣୁଛି

ହେଲେ ସବୁ କିଛି ନୀରବରେ

ପ୍ରେମର ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ଆଳାପରେ ।

ତମେ ନିଶାର୍ଦ୍ଧ ରାତ୍ରିର ବକ୍ତା

ଆଉ ମୁଁ ନୀରବ ଶ୍ରୋତା

ଯେତେ ଶୁଣିଲେ ମନ ଭରେ ନାହିଁ

ଲୋଡ଼େ ମୁ ତମ ପ୍ରତିଟି ଶ୍ରଦ୍ଧା ।

ରାତି ସରି ସରି ଯାଏ

ନିଦର ଢେଉ ଧୀରେ ଭାଙ୍ଗୁଥାଏ

ଆଉ ଆଖିପତା ଲାଜରେ କହେ

ଧେତ୍ ! ଦୁଷ୍ଟ ଆଖି ଟିଏ ।