ଦ୍ରୌପଦୀ

 

ଯୁଗ ଯୁଗର ଐତିହ୍ୟ 

କେତେ ବଳ ବୀର୍ଯ୍ୟ ଆଉ ପରାକ୍ରମ 

କେତେ ଇତିହାସ । 

ବିଡ଼ମ୍ବିତ ଭାଗ୍ୟଲିପି ଅନାବୃତ 

ଦେହରେ ମୋ କ୍ଷତ 

ବୁକୁଫଟା କ୍ରନ୍ଦନର ଉପଶମ କାହିଁ 

ନିର୍ଲଜପଣିଆ ସବୁ 

ଜଲ ଜଲ ଦିଶେ 

ଆକ୍ବରିୟମର ମାଛ ପରି । 

ମୁଁ ଦ୍ରୌପଦୀ 

ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ପୁରୁଷ 

ହାତର କଣ୍ଢେଇ 

ଦେଖ ଏଠି ସେଠି ପଶାଖେଳ 

ମୁକୁଟ କି ଇନ୍ଦ୍ରପ୍ରସ୍ଥ ପାଇଁ 

ବାଜିରେ ମୁଁ । 

ଧର୍ମର ତରାଜୁ ଭାଙ୍ଗେ 

ଗାଣ୍ଡିବ ବି ବିଖଣ୍ଡିତ 

ବୃକୋଦର ଶକ୍ତିହୀନ 

ବୀରତ୍ୱର ରଙ୍ଗହୀନ ଗାଥା ଦେହ ମାଂସ ପାଇଁ ।

ଲେଉଟେ ମହାଭାରତ 

ଦ୍ରୌପଦୀର ପଣତକାନିରେ 

ଲାଗେ ରଙ୍ଗଛିଟା ।

ଆଜି ଯାହା ଘଟିଗଲା କୁରୁସଭା ତଳେ 

ନା ମୁଁ କେବେ ଭୁଲିବି 

ନା ତୁମେ ଭୁଲିଯାଇପାର 

କାଳର ବକ୍ଷରେ ତୁମେ 

ଶୁଣିପାର ଗୁଣୁଗୁଣୁ ଦ୍ରୌପଦୀର 

କରୁଣ ସଙ୍ଗୀତ ।